Op vrijdagmiddag 19 juni 2015 is Afier Accountants gesloten. Riemie zegt op het bandje ‘in verband met ons 10 jarig bestaan zijn we gesloten, u kunt ons natuurlijk altijd mobiel bereiken’. Afier zit met partners in de lichttoren te Eindhoven en dan ‘Groots met een zachte G’. Beide 10 jaar…
Het leek de ‘feestcommissie’ leuk om met het hele kantoor een tripje naar Brabant te maken ter gelegenheid van het 10 jarig bestaan van Afier Accountants. En het werd een leuke trip, een fijne herinnering in de reeks 10 jaar samenwerken onder de naam Afier. Wat een heerlijke meezingers, muziek die je gevoel raakt. Niet alleen feesten (natuurlijk ontbrak een kleine polonaise in de Ronald Koeman Lodge niet), maar toch veel nummers die je deden terugdenken aan blije momenten uit het verleden. “Er is een nacht”, “Brabant” of zelfs “land of hope and glory”. Als je hoort ‘een muts op m’n hoofd, mij kraag staat omhoog….ik loop hier alleen in een te stille stad….dan denk ik aan Brabant’…een liedje vol gevoelens die we allemaal kennen. Het liedje gaat van kil, koud en heimee heen en weer naar warmte van een café, van een provincie waar je thuis bent. Dat kennen wij Noordelingen en zelfs Drenten ook…ik in ieder geval wel. De warmte zoeken van waar je ‘thuis bent’. Weg van die ‘te stille stad’.
Zelf heb ik wel gevoel bij Guus Meeuwis. Nu was St. Olof niet mijn studentenvereniging (meer Plato, voor ingewijden in Tilburg, ik woonde er tegenover), maar toch bijzonder dat zo’n Brabantse jongen met een studentenbandje zo’n succes, maar vooral ook zo’n collectief gevoel te stand heeft gebracht. In “Brabant” zingt hij ‘ik heb eigenlijk nooit heimwee gehad”, maar als ik aan Olof, Plato, de Heuvel, de St. Jozefstraat terugdenk dan heb ik herinner ik me wel een gevoel van heimwee. Ik heb dat toen wel gehad. In de zomer van 1991 vertrok ik redelijk halsoverkop naar Tilburg. Leek me uiteindelijk na Windesheim de beste keuze. Na de master ook nog de postmaster in Tilburg gedaan. Op vrijdagen nog weer naar Tilburg gereden, iedere week 600 uur weg, 2000 terug…geen probleem. Maar liep je dan op vrijdagmiddag over de campus dan rook ik maar één geur: gemaaid gras. De geur van de zaterdag, dan verlangde je naar de thuisbasis en alle geliefden…Dus een beetje Brabants gevoel is voor mij niet zo moeilijk voor te stellen. Met Afier hebben we ook wel een beetje een Brabants gevoel. Trots op de warmte van onze ‘eigen Brabant’.
Het is voor Afier een stormachtige periode. De interne organisatie verandert. Er komen weer paar handen vol nieuwe klanten bij. Jorrit is op wereldreis gegaan. Erik heeft nog weer nieuwe Afieristen aangenomen, ontwikkelingen rondom Erik zelf, de ontwikkelingen in de markt. Natuurlijk de NBA-onderzoeken en alle kwaliteitsmetingen van bureau GG. Dat gaan we deze dagen even helemaal van ons afzetten. Rond 14.30 zijn Anita en ik al bij ons hotel in de oude Lichttoren van Eindhoven. Een mooi hotel en goede zorgen van ober Thomas en zijn collega’s. De vergaderzaal staat al klaar. Eerst nog wat drinken in de Hotelbar. Vol, maar niet overladen. Leuk om alle vrouwen en mannen van Afier binnen te zien komen lopen. Met hun geliefden, op naar een leuke avond ‘Groots’. Een ontspannen setting. Geen haast, geen bussen of reistijd meer. Biertje (of zo) en dan lopend naar PSV-stadion. Relaxt even bij het restaurant Gustaaf. Het eigen restaurant van Guus Meeuwis. Meeuwis stuurde rechten in Tilburg, maakte het uiteindelijk niet af, maar persoonlijk denk ik dat hij zeker goed opgelet heeft bij de bedrijfseconomische vakken. Het bedrijf Groots met een zachte G draait als een trein. In 4 avonden duizenden bezoekers (meer dan 100.000). Natuurlijk zijn er veel kosten, maar die in eigen hand houden is wel de kunst. Dus wij heerlijk gegeten bij restaurant Gustaaf. Dan lopen we rond 19.30 naar onze eigen lodge: de Ronald Koeman Lodge, alsof het zo moet zijn. Ooit dé Groninger in PSV-dienst moet je maar denken. Deze box kent heerlijke stoelen en we worden voortdurend voorzien van drankjes. Ik moet zeggen dat het wel evenementenbier moet zijn geweest.…
Voorafgaande aan de muziek van Guus, de Brabantse troubadour houden we een soort aftrap onder de titel ’10 jaar de economie van de aandacht’. Aandacht economisch inzetten dat is wel de rode draad de afgelopen 10 jaar Afier. Met zijn 40-tigen blikken we terug op deze 10 jaar. Op alle hoogtepunten, de groei (ook fysiek) en de kracht van Afier. Het lijkt een cursussetting, maar is terugblikken. Dat deed mij net iets meer dan het hele optreden van Guus, sneu maar waar. Het is 10 jaar van je leven. Het is ook 10 jaar dag en nacht voortdurend in je geest aanwezig. Van kansen, ideeën, innovaties, contacten, contracten, klachten (soms, daarom extra hevig) en ook van vooruitblikken, visies, missies. Van voortdurend consensus zoeken. Afieristisch polderen noemt men dat… De accountancy (in haar huidige vorm) was voor ons niet de meest toekomstbestendige van de zakelijke dienstverlenende beroepen. Dus gingen we vanaf 2004 gelijk aan de slag met ‘nieuwe accountancy’, met ‘mensen-voor-cijfers’…..deze gedachten gingen de hele dag al door mijn hoofd. Een presentatie van ‘de economie van de aandacht’ was dan ook veel meer dan een terugblik: het was ‘Afieristisch erfgoed’. En in hectische tijden heb je iets om je aan vast te houden.
Presentatie:
https://www.slideshare.net/secret/s23K2CMfiulXyh
De avond, de nazit, de hotelbar en het ontbijt verliepen allemaal prima. De dag na ons bezoek was Guus live op TV. Mooi om te zien hoe het nu werkelijk was. De TV bracht alles haarscherp in beeld en ook nog met meer informatie, close-ups en (opvallend) beter geluid. Maar geen feest…dat was het de vrijdagavond wel. Met kom van dat Dak af of Opzij-opzij. Dat wordt ook nog lekker meegezongen. Super afwisselend met de Cool Collective Big Band. Dan weer een rustig nummer als ‘je hebt niet in de gaten wat je allemaal met me doet’ als een eerbetoon aan Anthonie Kamerling of geef mij nu je angst! Je hoeft dus niet bang te zijn voor de toekomst…!
Na het ontbijt op de zaterdag lopen we nog een rondje door Eindhoven en om het stadion heen. Feesttenten, picknicktafels, banieren, alles staat klaar voor de laatste ronde die avond. 24-uur bewaking bij alle toegangswegen. Wat een evenement. De Afieristen zijn het land in getrokken. We besluiten om ook maar terug te rijden, geen familie/vriendenbezoek, wel een terugreis met lichte jetlag. Toch maar even gestopt bij Apeldoorn voor een broodje…’s avonds thuis nog maar even gekeken naar ‘onze’ Guus. Wat een troubadour! Mooi om een klein feestje met de Afieristen te mogen vieren…!
