Accountants op de wallen

Cijferaars zo noemt onze klant Dirk Mulder ons altijd. ‘Jullie cijferaars’ zegt hij dan met een vleugje ironie in zijn stem. Het is zijn hobby niet, maar je hebt ze nodig. Zo is er sprake van dat accountants het één na oudste beroep van de wereld is. Er was iemand die het oudste beroep uitoefende en daarmee wat verdiend had, vervolgens moest dat nagerekend worden. En voilà daar ontstond het één na oudste beroep van de wereld. Daar moest ik wel aan denken toen wij van Afier Accountants tot onze verrassing met stadsgids René op zaterdag 6 september op eens op de wallen stonden. Als onderdeel van de twee walletjes tour (bezoek aan de Jordaan en de Wallen).

Op zaterdag 6 september 2014 gingen bijna alle Afieristen een dagje naar Amsterdam. Dat was het enige wat we vooraf wisten. Natuurlijk starten we met een goeie lunch op een rondvaartboot met kapitein Piet. Een kapitein die dit werk duidelijk al een paar jaar deed en er zeker van baalde dat de pensioengerechtigde leeftijd vorige jaar bij rederij Lovers een paar jaar was opgeschoven.  Na de lunch gingen we op de fiets! En dat op zaterdagmiddag te Amsterdam. Lopend was het al een opgave. Ooit zo veel mensen bij elkaar gezien? Van zoveel nationaliteiten? En als je dan probeerde de groep bij te houden en net door ‘oranje’ fietste, over een zebrapad, dan werd je ook in 15 talen uitgescholden.  Tijdens de fietstocht ging het een stukje gelijk op met een man en vrouw in een latex politiepakje, met knuppel, neppistool en blote billen.  Ook bijzonder, zie je niet veel in Tynaarlo zag je de Afieristen denken…

lowietje

Gids op deze tour was René. Een helemaal in zwart geklede vlotte Amsterdammer met dik grijs krullend haar. Aan zijn postuur en kleding was te zien dat hij gisteravond een vrijgezellenfeestje had ‘begeleid’…het viel de cijferaars direct op dat hij bij de meeste cafés waar hij ons binnen loodste, hij erg welkom werd geheten.  Met een twintigje in de handpalm dat wel ja. En dan gaan ze los, die accountants: € 20 voor 20 man, als die allemaal een biertje drinken dan heb je nog niets verdiend. Hoe zit dat in elkaar? Wellicht is het een dagbijdrage die hij ontvangt bij de eerste groep? Of is er iets wat wij niet weten? René liet zich het door ons betaalde biertje goed smaken en vertelde honderd uit. Over de Jordaan, tante Leen,  Johnnny Jordaan, café Lowietje (eigenlijk een erg klein café), Baantjer, Groningen-Ajax was niet zijn favoriete onderwerp.  Maar wij moesten hem toch even herinneren dat nog maar 6 dagen geleden onze FC Grunn met 2-0 van zijn onoverwinnelijke Ajax gewonnen had. Sjaan achter de bar gaf ons bij-de-hand-repliek: ja, jongens, maar wie wordt er voor de 5e keer op rij kampioen?

riemie sceneuitbaantje terras lowietje

 

 

 

 

 

 

Riemie imiteert de Cock met C-0-c-K!  En het klopt bij Lowietje is Baantjer niet opgenomen. Zo willen we bedrogen worden!

 

Bij de oude Westert,  naast het beeldje van Anne Frank nam René de historische feiten nog even met ons door. Jaartallen en cijfers, René zei dat je daar de mensen niet mee moest vermoeien! Maar dan heb je de Afieristen verkeerd ingeschat.  Dus toch maar even de grachtengordel in ‘het Gouden Eeuw perspectief’ geplaatst. Over mannen die maanden op zee hadden gezeten en via de Wallen naar huis reisden. En hoe fijn dat voor de echtgenotes van de zeelieden moet zijn geweest. Over rijkdom op de heren-, keizers en prinsengracht.  Kijk now you’re talking: accountants raakten steeds meer geïnteresseerd in de toespraken van René.

op de dam oudekerkplein uitleg rene

Zo viel er die middag veel te cijferen. Dat werd pas hevig toen wij, na een ware overlevingsfietstocht over de wallen bij het beeld van Belle met de tekst ‘respect all sexworkers of the world’ echt uitleg kregen over de prostitutie en de industrie op de Wallen. René vertelde dat om de hoek een kinderopvang zit, waar de dames hun kinderen afleveren voor dat ze naar het werk gaan. Het is gewoon werk. Voor onze dames legde René bloemrijk uit dat dit vak voor mannelijke prostituees niet echt haalbaar was. Daar werden de oren gespitst…want het ging over cijfers. René rekende ons voor (zijn eigen rekenkunsten) dat de dames pas bij 23 klanten breakeven draaiden. De kamertjes worden per dagdeel gehuurd en kosten gemiddeld € 400 per dagdeel. En toen had René die accountants te pakken. De prijs was € 50 per tien minuten…happy ending of happy landing (citaat René) waren verschillende opties. Een uur (wie heeft volgens René zoveel tijd nodig) kostte € 300,-.  Maar omdat deze zzp-ers ook gewoon belasting moeten betalen ging René nog even in op de fiscale aspecten van dit oude beroep. Er ontstond nog even discussie of dan toch fiscalist niet het één na oudste beroep zou zijn geweest…..René wist wel dat de dames niet alle ‘transacties’  opgaven, anders was het helemaal geen doen. Lachen was het moment dat duidelijk werd dat 23 keer op een dagdeel toch wel vrij intensief genoemd mocht worden. René keek met zijn glimmende oogjes één van de vrouwelijke Afieristen aan en zie toen olijk: ‘ja, als het 10 keer was geweest, had je je het wel gedaan?’…..

Nog dagen lang was dit wat die cijferaars bezig hield, hoe zat die rekensom van René toch in elkaar. Een hoeveel mannen moest je doen om een minimumloon te verdienen…en dan te bedenken dat van de 6.000 vrouwen in dit vak er zo’n 50% gedwongen word. Mentaal, financieel of fysiek gechanteerd.  Dus dat de dames in de kamertjes een flink aantal mannen moesten ontvangen om een behoorlijke boterham te verdienen, zeker als velen in Roemenië, Bulgarije of Hongarije ook nog families moesten onderhouden….naast de Turkse eigenaren zijn deze drie landen de ‘overheersers’ van de huidige wallen. Dus naast vrouwen komen er ook ‘baasjes’ mee die regeren op de Wallen. En naast de condoom-workshop, het bekijken van diverse ‘peeskamertjes’ maar toch blijven de cijferaars vooral aan het rekenen….gelukkig raakten we niemand kwijt tijdens de toer. Je vraagt je toch af wat prof. Karel Wilschut, die mij maandenlang leerde dat voor accountants de ‘eer van de stand’ artikel 5 van de GBR 1994 van grootste mogelijke belang was! Zou het bezoek van een publieke vrouw ook passen onder de noemer werken voor het  ‘het maatschappelijk verkeer’?  René gaf aan dat deze dames ook gewoon een accountant hadden voor hun belastingaangifte. Dat leidde weer toch verschillende cijferanalytische exercities.  En natuurlijk of hier op rationele gronden tot een goedkeurende verklaringen gekomen kon worden. Wel was al snel duidelijk dat er sprake van ‘beschikbaarstelling van vooraf niet gereserveerde ruimten’ volgens het typologiemodel van Starreveld. Of was het toch dienstverlening?

Lacherig en pleziermakend gingen de Afier-fietsers naar Restaurant ‘van Duffelen’ aan de prinsengracht en vervolgens meer met het ‘busje’ naar Leek en Haren. Terug naar het rustige noorden, ver van die kleurrijke wereld. Maar de volgende dag toch maar even verdiept in de wereld van de cijfers van de Wallen.  Als er 3.000 vrouwen tegen hun wil gedwongen worden te prostitueren, wat een ellende zit er dan achter die leuke middag met dames in minimale badpakken in kamertjes met rode lampen. Mensenhandel en uitbuiting. Het CDA-voorstel om niet prostitué strafbaar te stellen, maar het bezoeken van een prostitué (het Zweedse) model is mogelijk de enige manier om deze handel aan banden te leggen. Echter de eeuwen oude economische wetten moeten dan wel aan de kant gezet worden. Want wat wordt er een geld verdiend in dit stukje Amsterdam. Niet alleen de ramen, maar horeca, coffeeshops, cafés verdienen hier flink aan. En dan waarschijnlijk de Nederlandse staat ook…dat is ook leegstandsbeleid zei iemand die deze weblog vaker gelezen heeft tegen mij….die kant moet het maar niet op! Dit werk is naar mijn mening, toch, hoe vermakelijk ook, het dieptepunt van ons menszijn. Volgend jaar weer klootschieten, solextocht of punteren in Giethoorn?

boot boot2