Op zaterdag 2 januari zat mijn voetbalcarrière er definitief op…? Ik vat mijn voetbalgevoel van die zaterdag in drie afkortingen samen….
Zo aan het begin van het jaar krijg je de neiging om wat zaken op te ruimen. In dat geval heb ik de vriendenloterij maar eens opgezegd. Een van de drie kranten opgezegd. En dan zegt je vrouw wij betalen ook wel erg veel voor HZVV. Je voetbalt toch eigenlijk nooit meer….In december 2002 heb ik tijdens het huwelijk van Rolf en Erna de mededeling gedaan dat in verband met de komst van onze vierde kindje even kalm aan zou doen met het voetballen. Sindsdien ben ik als spelend lid geregistreerd. Nu per 2016 ben ik na omzwervingen via zaalvoetbal en de oprichting van 45+-voetbal aan gekomen bij het laatste stadium van lidmaatschap. In de afgelopen 14 jaar ben ik door ‘mijn’ team HZVV-6 nooit meer opgeroepen. En dat terwijl ik thuis had aangegeven nog beter als spelend lid geregistreerd zou kunnen blijven om daarmee oproepbaar te zijn als Cor Timmerman mij echt nodig had. Even invallen als linksbuiten of rechtsachter. Even de veters dichtknopen in de dampige kleedkamer. Even balletje achter het standbeen langs. Voorzetje of zelfs een vrije trapje. Uithijgen na een sprintje. Dat was dus 14 jaar hopen tegen beter weten in. Bij de kampioenswedstrijd in Pesse jongstleden juni was het aantal spelers dat dezelfde hoop had aan de zijlijn dusdanig omvangrijk dat ik ook daar de hoop maar heb laten varen. Na 30 jaar voetballen werd ‘mijn’ team voor het eerst kampioen. Geweldig! Ik mocht ze aanmoedigen. En dat terwijl toch al 14 jaar mijn schoenen gepoetst klaar staan. Prachtige bruine schoenen, schubbenschoenen, rode HZVV-schoenen, wit, grijs, kevlar, quick, valsport en natuurlijk super adidasschoenen voor kunstgras. Ik zou zo het veld in kunnen…op zaterdag 2 januari 2016 heb ik dus mijn status laten veranderen in n.v.l. Dat wil zeggen niet voetballend lid….En dat terwijl mijn vader toch op deze leeftijd nog volop voetbalde. Ik sta al 14 jaar stil en ben dan nu definitief niet-voetballend.
Omdat ik in december wat terugval had in mijn reeds 12 maanden durende training voor de snertloop, kon ik de andere deelnemers aanmoedigen. Ik zag een glorieuze Ben Batman de snertloop winnen. En ging vervolgens met enkelen (weinig belangstelling) de kantine in. Herman de Activiteitenman organiseerde een verloting. Hij deed dat heel dapper, maar had weinig belangstelling. Zelf was ik al even langs de prijzentafel gelopen. Prachtige prijzen. Dus maar gauw 10 loten gekocht. Won ik al een pennensetje, in de finaleronde won mijn lotnummer 228 de hoofdprijs. Een prachtige officiële Derby-star. Dé wedstrijdbal van het voetbal….tja, dat is dan toch een teken aan de wand. Het lot stuurde mij een prachtige bal, was het een signaal dat ik op 48-jarige leeftijd eigenlijk te jong stopte met voetbal?
Dan naar het PWZ. Om met vele HZVV-ers de ontsnapping van HZVV-1 mee te maken. Wat een prachtige voetbalavond vanwege de spanning. Zelf had ik eigenlijk geen last van spanningen. Het was meer een gevoel van vertrouwen en genieten. In de finale-wedstrijd van de avond traden de mannen aan in het Afier-uitshirt en dat bracht toch mooi twee passies van mij bij elkaar! En wat genieten van HZVV en natuurlijk de CRWA als Titan wint en HZVV de stand op 3-2 weet te houden. Zingen gaan de rood-witten door de hal in Zwartmeer. Wat toch prachtig om supporter van HZVV te zijn. Een sterk familiegevoel, want je ziet diverse oudere en oudere jongere HZVV-supporters in de hallen. Ook dat is genieten. HZVV staat als een huis. We kunnen eigenlijk nu al spreken van een prachtige PWZ. Ook door de CRWA. Ga zo door jongens. Dan is het als NVL ook leuk om HZVV-er te zijn. Het vertrouwen is er en daarmee gaat HZVV ook met vertrouwen de tweede helft van de hoofdklasseseizoen in. De 12de man zal achter de jongens blijven staan. Door dik en dun….
twee passies in 1 foto…!