1Na 6 seizoenen HET Zesde begint een nieuw tijdperk

De spelers van het zesde mogen dan in de wandelgangen conventionele opvattingen te hebben (overigens opvattingen die de moraliteit van de gehele samenleving ten goede zouden komen, stellen wij niet gehinderd door valse bescheidenheid), zij zijn zeker niet tegen vernieuwing. Sterker nog, een groot aantal oud-zesdianen heeft persoonlijk de moker ter hand genomen toen het sein “afbreken” door de heer F. Wobben gegeven werd. Heerlijk hebben zij zich uitgeleefd op de samenstelling van stenen en cement. Dat wat jaren ons gezellige centrum van snacks en vertier was.

Vanaf seizoen 89/90 gingen zeventien spelers en één leider (Ep Steenbergen) als het nieuwe zesde van start. Nu inmiddels 6 seizoenen en 21 spelers verder is het zesde gepromoveerd tot het vijfde. Promoveren betekent letterlijk naar een hogere klasse overgaan. Dat is nu net wat het oude zesde vorig seizoen niet heeft kunnen bereiken, echter degene met de langste adem zal overwinnen. Of zoals de oude romeinen al zeiden “labor omnia vincit improbus vergilius”. Als de uitstroom van senioren de komende zes jaar dezelfde tred blijft houden, dan zullen wij vermoedelijk ooit het eerste elftal (der veteranen vermoedelijk) bereiken. Wij schuwen overigens geen enkel middel om het eerste elftal onder druk te zetten. Zo hebben wij de spelers van het eerste ernstige bedreigingen in het vooruitzicht gesteld als zij, deze zomer, hun gezicht op de “HZVV-bouwplaats” zouden laten zien. En warempel het heeft gewerkt, pas bij de eerste training durfden de kapteins en matrozen van ons vlaggeschip zich op het HZVV-complex te vertonen. Maar het is allersinds te begrijpen, Frans had natuurlijk geen reiskostenvergoeding in het vooruitzicht gesteld. Ik (geheel op persoonlijke titel en als supporter van Sparta Rotterdam, met een knipoog naar AFC Ajax) blijf van mening dat een club op niveau (zowel mentaal als sportief) kan blijven als men een goede jeugd-opleiding heeft. Een opleiding spelers al jong enthousiasmeert voor een club, een club die men in voor en tegenspoed trouw blijft.

Terug naar het VIJFDE. Na één winst- en één verliespartij, dienden wij voor de eerste maal in onze gescheidenis als vijfde aan te treden in een heuze interland. Met dank aan de KNVB die onze reiskosten verviervoudigde spelen wij dit seizoen in friesland. Overigens is dat niet onze enige teleurstelling t.a.v. de indeling. Eind vorig seizoen toen wij voor de x-de maal flink klop kregen van Norgerhaven-1 hebben wij opgelucht tegen de sportbegeleider der rijkspenitaire inrichting (overigens ook een fries) gezegd dat wij blij waren eindelijk (met het oog op de KNVB-ruilverkaveling) af te zijn van de door justitie gesponsorde (ex-betaalde) voetballers. Deze begeleider had alle begrip en ondersteunde onze stelling door te vermelden dat hij al begrepen had dat Norgerhaven-1 in gedeeld werd in de “friese klasse”. Laat dit nu uiteindelijk de friese/West-Drentse klasse te worden en u begrijpt de teleurstelling dat HZVV-5 tot West-Drenthe gerekend werd.

Nadat wij door enig omzwerven vertraagd en geheel op de hoogte van de meest recente nieuwbouw van Drachten, eindelijk aan de warming-up konden begin, openbaarde zich de volgende teleurstelling: er was geen scheidsrechter. Nu dat hoeft niet de schuld van de KNVB te zijn, maar slechte (re-) organisaties en toch veel meer geld in kas hebben dat roept om commentaar en het is bekend, een (rijke) zondebok is gauw gevonden. Nadat Drachten in de haast een sympathieke jonge man bereid had gevonden te fluiten, stuiten wij op DE taalbarrière. Deze jonge man floot op zich prima, maar hij lichte zijn beslissingen in het fries toe, het tot een grote dosis onbegrip leidde bij de Vijfjes. Voordat ik de wedstrijd verder toelicht eerst het volgde:

1.Wij hebben geen problemen friesen. Het zijn overwegend keurige, hygienische en enthousiaste waterliefhebbers. En ze kunnen vermoedelijk ook best tegen hun verlies (wij zullen dat later dit seizoen nog testen).

2.De spelers van HZVV-5 zullen voortaan aangeduid worden met “Vijfje” of indien meervoud van toepassing is “Vijfjes”. Het getal vijf is hard op weg een voor HZVV magische betekenis te krijgen. Bedenkt u maar eens HZVV-5 speelt met een “vijfje” (overigens wordt dat over de hele wereld door voetbalteams geimiteerd), vervolgens speelt een legendarische speler met rugnummer 5 Ruud (Krol) de Jonge, woont onze speler Jan Nijmeijer op huisnummer 5, mist ondergetekende per wedstrijd een kans of vijf, moeten de gevangenen in Norgerhaven gemiddeld nog een jaar of vijf (of was het vijftien?), geven wij voor de wedstrijd de tegenstander de vijf (en een schop onder z’n achterste) en bereiken wij op de ranglijst mogelijk positie vijf.

Over de wedstrijd moet ik helaas kort zijn. Zaterdag 21 september 1996 was immers wereld-alzheimer-dag en wij hebben ons uit solidariteit met alle alzheimer-patienten (het vijfde heeft zelf een aantal spelers die last hebben van Oost-Indische Alzheimer, ook wel selektief geheugen) voorgenomen om deze wedstrijd gauw te vergeten. HZVV-5 ging met 6-3 de boot in (voetbalvelden van de Boys liggen gelukkig dicht bij Drachten-Haven dus dat was niet zo moeilijk). Aangezien zaterdag 21 september ook gemeentedag met als thema “sport en recreatie” (en wij de ultime combinatie zijn van beiden), willen wij over de wedstrijd nog wel kwijt dat Marco op weg is naar z’n oude niveau (en passant hem dat wij zijn voetbalschoenen en een gezond rechter enkel koste), Jaap sinds de training van woensdag 4 september op z’n top zit en dankzij het overwerk van Jeroen (ga zo door jongen, je baas en ondergetekende zijn er blij mee) onze nummer 11 eindelijk op z’n favouriete positie mocht spelen en dan ook onmiddelijk de 2-2 voor z’n rekening nam. De overige 2 goals van Otto (1-1) en Hareld (4-3) waren nette doelpunten, maar het lobje dat de 2-2 tot stand bracht was van Uiterwijk-Winkeliaans-niveau. U ziet het voor u: de mee-op-gekomen voorstopper (met nummer 11) krijgt op de rand 16 de bal, na een scrimmage, voor de voeten. Op dat moment ziet hij vier paar friese benen in gestrekte draf op zich aankomen, één van deze zet inmiddels de sliding in, de graspollen spetteren in het rond alsof het hier de drafbaan Wolvega betrof en het genoemde been weet net de bal te beroeren. In die zelfde fractie van een seconde (onze nummer 11, ziet zich al op een brancard weggedragen worden) schiet hij de bal weg. Greate Pier (de keeper van Drachten, formaat Alex B.) ziet een en ander gebeuren, beseffende dat alle moeite vergeefs is, luistert hij moedeloos naar het zoenende geluid van de bal en het net. Op dat moment omhelsde onze nummer 11 de scheidsrechter en nam enigszins gedesorienteerd de felicitaties en gelukwensen van diverse vijfjes in ontvangst. Vrijwel onmiddelijk daarna werd deze voormalige linksbuiten middels een publiekswissel (5 friesen, waarvan 2 vrijgesteld van entree wegens zeer ernstige minderjarigheid) bedankt voor bewezen diensten. Of had het te maken met de prominente rol die hij had gespeeld op de 13e klaverjasavond van het Vijfde? (Het vleespakket zal goed smaken).

Het viel ons overigens tegen dat Eric Terpstra zich niet liet zien op een lokatie waar het thema van de gemeentedag zo uitmuntend in beeld werd gebracht. Naar verluid konden de transport-helikopters van de L.M.B. niet ter beschikking gesteld worden.

Wij onderschrijven haar stelling dat een cultuuromslag door Nederland waart. Het idee dat sport alleen waarde heeft voor een paar sportdwazen doet geen opgeld meer in Nederland (Ng 13 september 1996). Namens het Vijfde, EBJK

 

2.

Aan : Brink Assurantiën

Stationstraat 18

7901 AB Hoogeveen

 

 

Geachte heer Brink en de zijnen,

Min of meer door toeval werd uw afdeling “sportsmarketing” in contact gebracht met het roemruchte elftal HZVV-6 (inmiddels opgeklommen tot HZVV-5).

Dit elftal treedt jaarlijks tweemaal in contact met de heren die dit alles mogelijk gemaakt hebben (immers geen criminaliteit, veel minder verzekeringen en dus veel minder cashflow om elftallen als HZVV-5 van shirts te voorzien). Deze evenementen vinden plaats in de rijkspenitaire inrichting voor langgestraften “Norgerhaven” te Veenhuizen. Aangezien wij vol enthousiasme uw betrouwbare naam in assuraderend Drenthe (en ver daarbuiten) willen uit dragen hierbij een foto uit de bajes. Toeval wil dat deze foto ook j.l. zaterdag gepubliceerd is het weekblad “Vrij Nederland”. Mijns inziens heeft u met HZVV-5 duidelijk in de roos geschoten. Welk VIJFDE elftal zorgt voor landelijke exposure van haar sponsor? Overigens ziet u geheel links op de foto een (onherkenbare) speler met nummer 14, zelfs hij (direkteur van één van de grotere plaatselijke verzekeraars) draagt uw naam uit.

Mogelijk dat de aankomend vader M.B. te H. u kan voorzien van een exemplaar van Vrij Nederland gedateerd op 17 april 1997. Als u hem naar Pet of van Wieren stuurt, zo hij dan een extra exemplaar kunnen aanschaffen? Deze willen wij in de HZVV-business-club ter inzage leggen.

Bent u als HZVV-sponsor ook geinteresseerd in uw naam op een HZVV-minidress? HZVV-stropdassen is dat nog iets voor de merchandising? U ziet: HZVV-5 vol bruizende ideeën!

A propos, j.l. zaterdag heeft uw (tweede) Brink-team met 23-0 gewonnen van FC Assen-3.

Voor nadere invulling van het sponsor-contract verzoeken wij u contract op te nemen met onze zaakwaarnemer M. Blokzijl, Eijkmanhof 49 te Hoogeveen

 

Namens HZVV-5 en met vriendelijke groeten, EBJK

Bijlagen: – Kopie foto uit VN

3. Geluk dwing je af, Engeltjes en het Fenomeen Timmerman

Jongstleden zaterdag 23-3-97mocht uw HZVV-5 op het tweede veld aantreden tegen het stugge BSVV (Bovensmilde). Gezamenlijk hebben een 1/2 uur gewacht op het verschijnen van de scheidsrechter en ontdekten wij nog een tweede element van saamhorigheid: ook de Bovensmildenaren hoopten dat HZVV-1 zou winnen van ACV-1.

Voor de wedstrijd waren onze Cor (regelneef) en Henk (aanvoerder) druk doende om één van de op de tribune onderuitgezakte spelers van het vierde te motiveren om de arbitrage te completeren. Helaas het mocht niet zo zijn. En zoals een modern team betaamd werd afgesproken dat dit ambt niet op de schouders van één man mocht rusten: Cor en Otto aanvaarderen deze duo-baan. Overigens sequentieel. Dat u niet denkt dat HZVV-5 innoverend als zij is, gelijk het hockey, twee scheidsrechters heeft ingevoerd. Vanaf deze plaats complimenten aan beide heren, al waren de commentaren van de tegenstander, geheel onterecht, minder lovend.

Door alle commotie waren de vijfjes nog niet helemaal bij de les; al snel stond het 0-1 voor BSVV. De zoete smaak van de voorsprong werd echter door de “beneden-Assenaren” snel weggeslikt. De linksmidden van HZVV was inmiddels volop in discussie met de rechtmid van BSVV over de hoogte waarop het HZVV-been geheven kon worden. De Smildenaar merkte op dat hij wel forse glazen in zijn bril had, maar dat zijn werkgever geen sociaal fonds had gevormd ten behoeve van vervangende beglazing. Van de kant van de HZVV-speler werd daar aan toegevoegd dat iets dergelijks uit het modieuze karakter van bril hem al gebleken was en dat hij wegens de stramheid van de spieren (kantoorbaan) nooit die hoogte had kunnen bereiken. En mocht dat wel zo zijn, dan had hij weer wat geleerd over zijn eigen lichaam (soort “ontdek je plekje”). Waarop de debater van de andere zijde op merkte “ie mutten goed op letten da’n kun ie vanmiddag nog hiel wat leren”. Op het moment dat deze absoluut misplaatse woorden (zo zal later blijken), wegstierven in de lichte bries van deze heerlijke zaterdagmiddag, vertrekt van de rechterschoen van O. van Veen (van wie later zal blijken dat je best met de handen in de zaken kunt fluiten) een pass “buitenkant rechts”. De Smildenaar zet z’n bril even recht en heeft daarmee dusdanig veel tijd verloren, dat hij mis-timed, hij gaat onder de bal door, de meer-dan-perfekte pass stuitert twee keer en wordt vervolgens diagonaal, met de wreef langs de keeper geschoten: 1-1. De betrokken rechtermiddenvelder van Smilde zal hier de gehele middag niet meer overheen komen. Het wordt vervolgens nog zo erg dat zijn medespelers hem ook de 5-1, 6-1 en 7-1 gaan verwijten en hij wordt gewisseld. Een spoedconsult bij het RIAGG werd overwogen.

Vervolgens buigt onze Jeroen Brink (op positie 10 met rugnummer 4) persoonlijk de stand om: 2-1 en 3-1. Rust. Na rust wordt door de aanvoerder van HZVV keurig aan de scheids gemeld dat er slechts één spelers is gewisseld. Waarop de scheids meldt dat ook van zijn kant slechts één wissel heeft plaatsgevonden (misschien iets voor Temmink).

Na rust gaat het snel 4-1 door Henk, 5-1 door Jeroen uit een corner, 6-1 door Henk na een solo op de linkervleugel. Iedereen die wel eens naar HZVV-5 vol verbazing heeft staan kijken, weet dat bij dergelijke hoogtepunten ook onze keeper deelgenoot is van de feestvreugde. Winnen doe je immers met z’n allen. Verbijsterend snel sprint onze Cor dan vanuit het 5-metergebied (in de rest van de 16-meter komt hij liever niet), naar de middencirkel (de scorende speler is dan vaak al weer op eigen helft), om de hartelijke felicitaties met een ferme “high-five” te krachtigen. Dit potsierlijke sprintje trekt vaak de aandacht van tegenstanders en supporters. Het is dan ook een kolderiek gezicht om een volwassen vent (met petje) heen en weer te zien sprinten. Voor tegenstanders is dit meer dan zout in de juist ontstane wonde (zoutzuur wellicht) en voor toeschouwers een vermakelijke act. Deze middag, het wordt uiteindelijk 8-4, hebben deze laatste personen wat te genieten. Maar liefst 8 maal voert Cor zijn act uit. Wij spelers, zeg maar de figuranten, zien met verbazing aan, hoe de supporters van Drenthina op veld 3 na ieder doelpunt juichend staan te wachten op ons fenomeen.Gaandeweg moedigen ze niet hun eigen ploeg aan, maar onze Cor. Het is dan ook niet voor niets dan ik inmiddels 4 jaar geleden hier heb genoteerd dat onze Cor iets van Jean-Marie Pfaff heeft. Destijds was dat met name het kapsel en de kennis van de Duitse taal, maar tegenwoordig is dat de vermakelijke bijdrage aan onze anders zo eentonige zaterdagmiddag.

Nadat het echter op hemelse wijze 7-2 is geworden door Jaap UW (tegenwoordig, om onduidelijke redenen, gevestigd op het “café-gedeelte” van onze Hoofdstraat) zakt HZVV-5 in. Zoals bekend scoort Jaap alleen vanaf afstanden van 25 meter of meer en vrijwel ieder seizoen één keer door de zo bekende UW-lob. Opmerkelijk dat op dat moment zelfs op veld 1 iedereen, die HZVV-5 een warm hart toedracht, in juichen uitbarst.

De spelers van het vijfde geloven Het vervolgens wel. Geheel in tegenstelling tot onze protestants-christelijke instelling (zweet des aanschijns e.d.) laten ze het er lelijk bij zitten. De hevig gefrusteerde Smildenaren gaan ook zelfs weer voetballen. Als verhitte messen snijden zij door de boter van de HZVV-5-defensie, alwaar Klaas last heeft van knellende schoenen, Cor het scheidsrechterwerk in de benen heeft zitten en de backs alle zeilen bij moeten zetten door steeds doorkomende middenvelders. Gelukkig heeft ons fenomeen magnetische handschoenen. Tientallen malen weten, vrij voor de keeper verschijnende BSVV-ers, precies in of tegen de handen van onze torwachter te schieten. En als hij dan ook nog uit moet komen, springen diverse engeltjes hem te hulp: de paal en lat worden meerdere malen geraakt. Om moedeloos van te worden. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de wedstrijd eindigd in een korfbalstand: 8-4. Het was leuk. Maar dat had u ook al gezien vanaf de tribune waar u naar een (volgens Radio Drenthe) slechte wedstrijd heeft zitten kijken. Maar goed, u moet prioriteiten stellen, wij op dat punt gelukkig niet.