Staphorst 3 te sterk, mooi weer en Olympia verliest in Hoogeveen
Op zaterdag 23 september speelt HZVV 4 thuis tegen Staphorst 3. Een team met allure. Nu trainer Timmie ook bij HZVV 4 de collectieve warmingup heeft ingevoerd, moet E.B.J. vaak pissen. Collectiviteit is een moeizaam woord. Een dromer is vaak alleen moet u maar denken.
Staphorst presteert het om voor de wedstrijd terug te gaan de kleedkamer in. Vroeger ja, toen was dat heel gewoon, maar de vele decennia in reserve 3e en 4e klassen hebben HZVV 4 afgestompt, nooit, maar dan ook werkelijk nooit gaan wij terug de kleedkamer in. Shaggies rokend het veld op ook zo´n jaar of 5 geleden uitgestorven, maar in de kleedkamer zitten en met een yell het veld op is niet aan HZVV 4 besteed. Wel aan Staphorst 3. En zij krijgen gelijk. Immers hij die zegeviert heeft het gelijk aan zijn zijde!
Overigens moet u niet denken dat HZVV 4 helemaal van de ratten besnuffleld is. Ook bij HZVV speelt een gedegen voorbereiding een belangrijke rol. Voor velen is het een sport geworden om JIT te arriveren. Bij 1 minuut te laat moet men 1 helft reserve. Just In Time, natuurlijk. Anderen peppen zichzelf op door de gedegen restauratie van HZVV te bezoeken. Een broodje bratwurst is een goede bodem voor 1,5 uur beweging. U begrijpt het vetpercentage wordt bij HZVV 4 heel bewust buiten beschouwing gelaten.
In korte tijd heeft Staphorst HZVV al éénmaal verslagen. E.B.J. die dolend de linkerflank bestrijkt en nog enigszins in de wolken loopt (het aanvoerderschap is een grote verantwoordelijkheid) leid telkenmale balverlies. Staphorst weet snel combinerend het speelveld te overbruggen, laten een strakke voorzet van de linksvoorpositie vertrekken en boem de rechtsbuiten kopt steenhard in. HZVV 4 had op dat moment op 2-0 moeten staan. Helaas, helaas een aantal (voornamelijk spitsen) spelers wist niet meer goed hoe met des vrijdagsnachts in hun bed geraakt waren. Dit werkte door op de zonnig zaterdagmiddag.
Op het veld naast HZVV 4 speelt HZVV 1 haar vierde wedstrijd tegen degradant Olympia´28 uit Hasselt. Zie ook www.olympia-28.nl. Natuurlijk zien de HZVV-ers op tegen deze wedstrijd. Een oud-hoofdklasser die nu aan de kop van de eerste klasse mee zal doen….uit eigen ervaring weten wij: dat valt wel tegen. In het eerste jaar na degratie ontsnapt HZVV ter nauwernood aan een tweede op één volgende degratie: 5-1 tegen ONT op 7 mei 2000, met gokje Cyriaque Assambo Ben als uitblinker. HZVV wint nipt met 2-1, al met al best verdient?
HZVV-4 verliest verdient met 0.-4 van het zeer gemotiveerde Staphorst-3. Serieuze jongens die deze middag niet aan HZVV-4 besteed waren. Zo eindigde de zonnige zaterdag en begon de zondag. De blauwe hemelen straalden ons toe.
Timmies lessen betalen uit, boslucht in Emmen
Op zaterdag 29 september 2000 maakt HZVV 4, alias Sportvogels 4 een rondje door Drenthe. Nu is deze provincie bij deze vogels ook veruit favouriet, maar van siteseeing is geen sprake. Er zijn clubkleuren te verdedigen.
HZVV-4 speelt om 12.45 uur in Assen tegen de plaatselijk, sympathieke ACV-6. Voorheen het succesvolle ACV-8. Jaren terug waren wij de angstgegner. …..ook deze zaterdag zal ACV-8 een tegenstander treffen die in goeden doen is. HZVV-4 tikt er op los. De strenge trainingen van Cor T, ook wel Timmie, betalen eindelijk uit. HZVV-4 weet middels een min of meer verdedigde instelling en goede omschakelingen tussen verdediging, middenveld en voorhoede uit te lopen tot 8-0. HZVV-4 speelt eerst op haar helft, maar weet dan vliegensvlug (ondertekende was al gewisseld) om te schakelen naar een 3-3-4 opstelling. Aanvallen rollen op het ACV-doel, waardoor de aanvoerder en laatste man tot de wanhopige uitspraak komt: ‘doe dan tenminste alsof je het nog leuk vindt’. Hetgeen aangeeft hoeveel moeite het soms kost om je team uit een dalletje te krijgen.
Direct na de wedstrijd springt 2/3 van HZVV-4 in de reeds ronkende auto’s. Vol vaart gaat het van de Drentse hoofdstad naar Zuid-Oostelijke richting; het conglomeraat Emmen wordt met een bezoek vereerd. Daar is het vlaggeschip van HZVV reeds op 0-1 gekomen in de pseudo-derby tegen Drenthina. Waarom pseudo? Derbies zijn volgens ons geheugen nog steeds de wedstrijden tegen Hollandscheveld en later vooral Elim. Elim-HZVV in de Eerste Klasse, dat waren tijden. Dan te bedenken dat deze generatie afgezakt is naar 1, 2 of zelfs 3e klassen.
Op sportcomplex Drenthina genieten wij van de heerlijke boslucht en het ‘HZVV ole, ole’ van onze vaandeldragers. Wederom winst voor HZVV, zwaar bevochten en zeker moeizaam te noemen, maar met 0-2 toch een duidelijke drie punten mee naar Hoogeveen.
HZVV-4 beleeft een plezierige middag. Ook de teamevaluatie pakt goed uit, jammer dat steeds meer spelers onder druk van thuisfront, Albert Hein of anderszins deze evaluatie mijden. Het is voor de teamgeest en in een lerende organisatie zoals HZVV-4 zich zo graag noemt, zo belangrijk om de wedstrijden en trainingen te evalueren………daarbij het is ook zeer gezellig!
HZVV-4 verliest op Koekanger bodem
Slim is anders……
Op zaterdag 18 november 2000 speelde HZVV-4 een uitwedstrijd in het Koekanger veld. Aangetreden diende te worden tegen Koekange-2. Een geel-rode combinatie van stevige voetballers gecombineerd met rappe jonge gasten. Een geduchte tegenstander….voor ons niveau.
Juist nu de goedheiligman in ons land is aangekomen merken wij van het bestaan van ‘koning winter’. Het wordt toch guur, of is dat het landelijk karakter van het Koekanger veld? Na een relatief lange warming up staat een op papier redelijk elftal van HZVV klaar voor de strijd. In praktijk veroorzaakt de bewegelijkheid, maar vooral ook de onverzettelijkheid van de ‘teruggetrokken’ spelende spits, in combinatie met aalgladde buitenspelers, dat HZVV geen grip krijgt op de wedstrijd. Nog een geluk dat Vitesse’63 niet erg doelgericht speelt en vooral geen afmakers in de ploeg heeft. Het wachten is op een foutje in de HZVV-defensie. Dit soevereine of laconiek geleide onderdeel van de HZVV-machine geeft nu eens niet veel weg. Het verbaast u dan ook niet dat de ruststand slechts 0-0 is. Daarbij nog opgemerkt dat Jaap ‘Stiffie’ UW een zekere goal op z’n slof had zitten. HZVV had dit loepzuivere afstandsschot al geteld. Helaas de straffe wind blies de bal net uit de kruising. Weer een hoogtepunt gemist……..Bijna in het rustsignaal doet zich nog wel de dolkomische situatie voor op het rechtermiddenveld. Mee opgekomen Libero EBJ krijgt de bal aangespeeld. Deze stevige trap maakt het nodig in een hogere versnelling te schakelen. Rechtsmid Wim snelt ook op de bal af. En beide zullen de bal net voor de zijlijn halen, bal binnen houden en via een splijtende pass een medespeler vrij voor de keeper zetten. Helaas wisten geen van beide wie bij het bereiken van de zijlijn voorrang had. Na een zeer korte discussie, over etiquette en beleefdheid, moeten beide constateren dat de bal de lijn intussen overschreden heeft. Met een soort Stan/Laurel-opgewektheid en hun zonden overdenkend zoeken beide de kleedkamer op……..
Strakke bal in de breedte. Niet geheel afgemete
Wim komt er an en wil hem wel. Erik-Jan is net niet meer zo snel
en zo hebben beide naast de pot geschete.
Klunsig kijken zij elkaar aan. Langszaam zal de bal zijn eigen weg maar gaan
Geen schoen die hem dwingend een kant op stuurt. Afwachten dat slechts een enkel moment duurt,
maar toch net zo lang dat de bal verdwijnt uit ons bestaan
Zo wachten wij op elkaar. Zijn wij bereid en staan wij klaar
Nog maar even en de kans is voorbij. En wij, wij staan nog keurig in de rij
de kans zie ik niet omdat ik peinzend in de verte staar.
Doe wat! Onderneem, initieer, bouw, groei en vooral doe wel en zie niet om! Zo dwalen de gedacht af in de rust. Maar na een lauwe rust gaat Vitesse er met gezwinde spoed tegenaan. Dit resulteert in een op en neer gaande strijd. HZVV tracht door een aangepaste opstelling: 4-4-2 meer grip op het middenveld te krijgen. Wiebe is met zijn routine een extra man op dit gedeelte van het veld waar Koekangenaren naar hartelust combineren. De snelheid van spitsen Wollie en Owie (geen komisch duo) betaald bijna uit, helaas staat het vizier op het moment suprème niet scherp. Degene die het eerste doelpunt maakt zal wellicht met de eer gaan strijken. In de 60e minuut leidt HZVV op het middenveld verlies van het balbezit. De rechterspits krijgt balbezit als de HZVV-verdediging net aan een vooruitgaande beweging is begonnen. Het valt dan niet mee om het slagschip van onze verdediging 180° te draaien. Dit lukt ook te laat. De balvaste knaap snelt voorbij Martin, passeert onze doelwachter Cor en laat stopper Bert op de lijn te laat komen. Het is 1-0. Nog 20 minuten. HZVV neemt het heft in handen, op één of andere manier krijg ik niet de indruk dat Vitesse erg onder de indruk is van het Hoogeveense offensief. De halve kansen worden nooit meer dan dat. Echter je krijgt het gevoel dat zowel Vitesse als HZVV niet meer kunnen brengen. HZVV weet het spel niet zo slim aan te pakken dat zij voetbaltactisch overwicht creëert. Sterker nog het resulteert in een tweetal wedstrijden. Soms rondom het strafschopgebied van HZVV, soms op het middenveld van de helft van Koekange. Vitesse zal uiteindelijk aan het langste eind trekken. Het uitgeputte HZVV weet geen vuist te maken. En als zij enthousiast aan het aanvallen zijn, dan valt de goal aan de andere kant. In de slotminuten vliegen de HZVV-ers er gefrustreerd als ze inmiddels zijn, nog even in. Dit mag geen baat hebben. De correct leidende, maar verbaal aanwezige scheids fluit door de trieste aftocht, naar wat later blijkt de ijskoude douchen van Vitesse Koekange. Voordeel? Op deze temperatuur komt legionella zelfs niet aan haar trekken. Zo zie je maar weer, elk nadeel hep zijn voordeel…..
De gehaktballen zijn overigens ook afgekeurd. Je krijgt er vandalistische neigingen van. D.w.z. je kunt er een ruit mee ingooien.
EBJ Kreuzeman
Het Amerikaanse ‘we win’-gevoel komt al snel via de mobiele tot ons. HZVV-1 wint met 4-0 van SJS. Eclatante overwinning noemen wij dat! Gaat het dan toch goed met HZVV! Wie weet wat de toekomst ons nog brenge moge!
Aangrijpend: Sparta Enschede
Die zaterdag in mei
Zaterdag 13 mei. Morgen is het moederdag. Maar de jeugdcommissie heeft toch ook twee emmers met bossen bloemen meegenomen naar Raalte. Daar voetbalt Sparta B1 tegen Rohda. Een gelijkspel is genoeg. Er is zelfs een bus vol supporters uit Enschede, anderen zijn met eigen vervoer. Na een heel spannende tweede helft blijft het 0-0. Dolle vreugde op het veld. Er wordt gehost en gezongen, de bloemen uitgedeeld. Trainer Albert Spiekstra en zijn jongens hebben voor de tweede keer op rij een bijzondere prestatie neergezet. Grandioos.
De meeste Spartanen keren in een uitbundige stemming terug naar Enschede. Zo ook voorzitter Hein Veenstra. Want natuurlijk wordt er straks gehuldigd en daar dient het bestuur bij tegenwoordig te zijn. Bovendien wachten er in het clubgebouw nog meer Sparta-kampioenen.
Anderen rijden door naar het Gelderse Oosterwolde, onder de rook van Elburg. Daar speelt het eerste tegen V.S.C.O. één van de periode kampioenen uit de 2e klasse I. Erevoorzitter Ab Bakker rijdt achter mij aan. Paul Wibier en Hans Alberts vertrekken later. Ze missen een afslag en arriveren pas tegen de rust op het landelijk gelegen sportpark De Heughte. De stand is dan al 2-0. Als de spelers het veld op komen wordt er vuurwerk afgestoken. Een wonderlijke speling van het lot kun je achteraf zeggen. Het is bijna vier uur. Op dat moment komt er een eerste telefoontje uit Enschede. Peter Frikus belt z’n vader, elftalleider Klaas. Hij meldt dat er iets verschikkelijks aan de hand is. Brand, ontploffingen en schade. Klaas trekt snel zijn conclusies. De straat waarin Dirk Vrielink woont, lijkt getroffen. Misschien is het verstandig om even je vrouw te bellen, zegt hij. Dat gebeurt. Nieuwe onheilstijdingen, maar ook onduidelijkheid. Peter Lunding vraagt of ik even kom. Weet je wat, we laten de wedstrijd de wedstrijd en stappen in de auto. Dat ook anderen -zoals bijvoorbeeld trainer Koos de Wals- zijn getroffen, realiseert zich op dat moment nog niemand.
Via de A-50 bereiken we Apeldoorn en draaien de A-1 op. Er wordt weinig gesproken. Dirk is nerveus, vraagt zich af wat er gebeurt kan zijn. Hoe het met José en de kinderen is. Even voorbij Holten zien we de vreemd gevormde donkere wolken in de verte. Dan pas zet ik de autoradio aan.
Op eens klinkt daar de stem van Jan Medendorp, ook spartaan. Compleet verbijsterd luisteren we naar de verslaggever van Radio Oost, die woorden tekort komt om te vertellen wat hij allemaal ziet en hoort. Brandende huizen, toesnellende hulpverleners en slachtoffers. Chaos en ontreddering. De Grolsch staat in brand. De sbelheidsmeter gaat naar 150 kilometer. Als we bij Oldenzaal de snelweg verlaten, zien we op het industrieterrein een rij brandweerwagens. Andere gaan ons met loeiende sirene voorbij. Midden in Lonneker kunnen we niet verder. Maar het lukt om via de Lonneker Molenweg de Lossersestraat te bereiken. Bij de stoplichten zit alles vast. Dirk springt uit de auto, overlegt met de politieman die probeert het verkeer te regelen. Dan krijgt hij een fiets van iemand, roept nog iets en verdwijnt richting de stad.
Op het clubgebouw heerst verwarring. De feestelijke stemming van maar kort tevoren is al lang verdwenen. Het zevende is kampioen, maar het pilsje smaakt niet. Met de rondrit die Sparta 6 had willen maken, is niet eens begonnen. Op het hoofdveld werd gevoetbald, toen de explosies zich voordeden. Boven de omgeving hangt een inktzwarte wolk. Op eens rumoer in de hal. Het is bijna half zes. Een agent en enkele mensen van het Rode Kruis melden zich. Men wil het clubgebouw gebruiken voor opvang van gewonden. Kantinebeheerder Henri Goossen verzoekt eenieder die geen bepaalde taak heeft te vertrekken. In een paar minuten is de zaal ontruimd. Tientallen EHBO’ers uit Hengelo en Losser komen binnen met allerhande materiaal. De eerste slachtoffers uit het rampgebied worden binnen gebracht, sommigen al provisorisch verbonden. Ook de aanwezige medewerkers van het B.O.T., onze eigen EHBO-team, bieden hun hulp aan. Op veld 3 wordt in hoog tempo maar zeer gedisciplineerd een noodhospitaal opgetrokken, met alles wat er bij hoort. In het clubgebouw zitten ook mensen, overal zijn sirenes te horen. En nog altijd is daar die reusachtige, dreigende rookwolk.
Een grote colonne Duitse voertuigen rijdt ons complex op. Het is een complete reddingsbrigade met ambulances, artsen en verpleegkundigen. Ook zij vinden hun weg naar veld 3. Intussen zijn barmedewerkers en het keukenpersoneel onafgebroken in de weer om al die mensen te voorzien van een broodje, een snack of iets te drinken. Het meisjesteam van Sparta staat in de keuken broodjes te smeren. Niemand denkt er aan naar huis te gaan. Marcel Klatt zie ik om 17.00 achter de koffiebar staan, om middernacht staat hij er nog. In het clubgebouw groept iedereen samen rondom de televisie. RTV Oost brengt al heel vroeg nauwelijk te bevatten beelden van wat zich zo dichtbij ons heeft afgespeeld. De eerste berichten over Spartaleden druppelen binnen en de ontzetting is van vele gezichten te lezen.
Het eerste is terug. Via telefonisch contact is het advies gegeven niet over de Oldenzaalsestraat te rijden, maar via Oldenzaal en Losser. Aan de andere kant van het complex is de oude toegangspoort geopend en zo kan men te voet het complex bereiken. De verontruste Henri Goossen meldt zich bij het bestuur, de voorraden slinken snel. Hij heeft met een politie-escorte nog ergens 300 broodjes op de kop getikt en zijn vaste slager helpt spontaan met beleg. Maar er verblijven wel enkele honderden mensen in en om het clubgebouw, die graag te eten en te drinken willen hebben. In de bestuurskamer volgt overleg met gemeente functionaris Luuk Nijenhuis. Hij is al uren op het complex aanwezig. Met veel moeite krijgen wij contact met het crisiscentrum op het stadhuis. Even later komt de melding dat er twee wagen van restaurant Luttikhuis onderweg zijn naar Sparta. Ze brengen grote ketels soep, borden, bestek en servetten. Er wordt dankbaar gebruik gemaakt, want het is inmiddels fris geworden buiten.
Het gerucht gaat dat er nog meer gewonden komen. De lichten op het trainingsveld worden aangestoken. De nacht valt, maar de Sparta-werkers gaan onvermoeibaar door. Om tweeën komt het sein dat de opvang beëindigd wordt en het noodhostitaal kan worden afgebroken. De Duitse colone rijdt weg, langzaam verdwijnen ook alle mensen van de EHBO. De nieuwe dag is al weer bijna aangebroken. Iemand vraagt wat het eerste heeft gespeeld. Ik weet het niet. Nog lang brandt er licht bij Sparta, voetbalclub aan de rand van het rampgebied. Pas in de dagen die volgen, zal blijken wat de ware omvang is van deze verschikkelijke zaterdag, die niemand ooit zal vergeten.
Wim Hesselink, pr-functionaris CVV Sparta-Enschede
Onderschrift: Sparta verloor op deze zaterdag eerste elftalspeler Nick Azing en de vader van jeugdspeler Martijn Oude Nijeweme, Gerard Oude Nijeweme die als brandweerman om gekomen is tijdens het redden van mensen en hun goed.
Terug