Bedoeling25 is een blog over de zoektocht naar de diepere bedoeling van zo’n kalenderjaar. Waarom gebeuren de gebeurtenissen? Wat is waar en wat is behulpzaam in het leven?  Wat kan ik in werk en leven meegeven aan anderen en wat kan het betekenen voor mezelf, wat moet ik anders zien?

Wat is ‘bedoeling25’?

Als het jaar 2025 bijna voorbij is dan kijk je terug. Dan zoek je naar de ‘bedoeling25’. Immers niets is zonder een bedoeling, maar ook zijn het gedachten? Je gedachten gaan het jaar door en in mijn geval begint 2025 toch echt in 2024. Niets kan meer zonder 2024 gezien worden. Het observeren van de gebeurtenissen lukt wel, er waren vele momenten van teleurstelling, maar zijn negatieve gedachten de meester over mijn leven? Zijn het echo’s uit een collectief denken en ook nog uit het verleden? Kan ik leven in het nu en mijn gedachten observeren? Kan ik de vragen stellen: zijn de gedachten waar en zijn deze gedachten behulpzaam? En hoe kan ik hiermee door naar 2026? Hoe kijk ik naar het leven op basis van de ‘bedoeling25’….daarom wil ik observeren, leren en vooruitkijken. Dit blogje kent dus hoofdstukken A, B en C….

A. Observeren:

Het observeren van de bedoeling25 doe ik ook in 3 elementen.

  • A1 HZVV-1
  • A2 HZVV O17-4
  • A3 Werk

A1. HZVV-1

Poeh, HZVV-1 draaide in seizoen 2024/2025 het beste seizoen ooit. Wat een mooie en spannende wedstrijden. Echter succes duurt net zo lang als de laatste wedstrijd en nu in de eerste helft van dit seizoen staan we onderaan. De krant schrijft grappig of cynisch ‘HZVV heeft de rode lantaarn stevig in handen’. en wijst ons op maandag nog even op de gifbeker van dat weekend…

De eerste wedstrijden ging nog best. Vol goede moed. Selectie verbreed en versterkt. Winst op kampioenskandidaat (niet dus…) Hoogland en hier en daar een puntje. Verlies bij TVC was spannend, was HZVV-1 de come-back-kid van de vierde divisie D? Vanaf 1 november gaat het mis. We verliezen 6 keer op rij en werken (de verkeerde kant op) aan ons doelsaldo: 3 goals voor en 28 goals tegen. Gemiddeld dus bijna 5 goals tegen per wedstrijd.

Zetten we de laatste 16 seizoenen op een rij en laten we de 2 corona-jaren (19-20 en 20-21) weg dan houden we dus 14 seizoenen over. Van deze 14 seizoenen zijn er maar 2 volledig stabiel: 13/14 blijven we in de 1e klasse en in 24/25 blijven we dus in de vierde divisie. De andere seizoenen worden we of kampioen (6 keer) of degraderen we (5 keer). Met een beetje pech wordt 2025/2026 de 6de degradatie…..toch nette balans….6 keer up en 6 keer down…

Volendam drijft de spot met promotie en degradatie. Hun kampioensboot heet al jaren de ‘heen-en-weer’ hier foto van nummer 10, maar inmiddels hebben ze ook al weer de nummer 11….

 Zo ga ik bijna iedere zaterdag naar de cursus: Omgaan met teleurstellingen. Een opgave. Zelfs ondanks dat we de afgelopen 14 seizoenen maar liefst 5 keer gedegradeerd zijn. Je zou zeggen dat HZVV-1-volgers (zeker ook die van HZVV TV) daar volop ervaring mee hebben. Dit seizoen mocht ik echter met Jac de teampresentatie doen. In de ‘tuin’ van Present waren wat spelers van HZVV-1, HZVV-V1 en wat supporters (vooral ouders) verzameld. En daar werden de verwachtingen op gepoetst. We hadden immers 3 toppers van DZOH d’r bij en zelfs ‘een Valente’ in ons team. De verwachtingen bouwen op en werden groter en groter. Een echo van collectief denken. HZVV-1 speelde immers zo’n succesvol seizoen. Natuurlijk was het uiteindelijk best krap en mochten we tegen Berkum in onze handen knijpen. Berkum daalde wel af (en staat inmiddels 5 punten los in klasse 1F) en HZVV bleef worstelen in de vierde divisie. De frustratie bouwde zich de afgelopen weken behoorlijk op. Intensief volg je als TV-verslaggever de wedstrijden. Maar het dieptepunt lag toch wel op 29 november. Met voetbalvriend Eric O. stond ik langs de lijn. Direct achter de reclameborden. Het was inmiddels (volkomen onterecht?) 0-3 en de bal stuiterde over de borden en tegen de tribune. Op 1 meter van mij….ik pakte bal en de sterke rechtsback van SVZW kwam op ons af en ik had de bal inmiddels in mijn handen. Hij keek ons aan en in zijn blik trof ik een mengeling van woestheid, gedrevenheid en arrogantie. ‘Doe mij die bal’ spraken die ogen. Maar mijn HZVV-1 kan wel even wat rust gebruiken, dus de bal blijft even in mijn handen. En in een moment van verontwaardiging. Hoe zo’n promovendus uit Wierden ons kwam kleineren en nota bene onterecht op 0-3 stond en dan ook nog, nog meer goals tegen de Rood-Witte jongens wilde maken. Ons nog meer zout in de open wond wilde strooien. Op dat boze moment gooi ik de bal gewoon tegen de man aan. De kletst tegen zijn robuuste borstkas en nu worden de speler van SVZW boos. Je kunt toch de bal gewoon gooien? Kinderachtig hoor roept de laatste man. En de rechtsback kijkt boos en woest naar die 2 mannetjes achter dat reclamebord. Maar hij moet weer door: de sympathieke jongens van HZVV-1 verder de ellende in duwen. Dat lukt. Het wordt dan ook nog 0-4 en 0-5. Kansloos. En ik? Ik realiseer me dat ik niet geslaagd was voor het examen van de cursus. De wekelijkse cursus omgaan met teleurstellingen…Inmiddels ben ik weer rustig, hoe ga je om met je teleurstelling…. Ergens in de laatste wedstrijden deze seizoenshelft zag ik in de spiegel wel de man met een rood-witte sjaal die moeite had met teleurstellingen…maar we moeten door. Alles heeft een bedoeling. De ‘bedoeling25’….

Overigens het sponsor zijn van HZVV V1, hét damesteam, was leuk bedacht, maar niet echt gezegend. Eind november wordt het team opgeheven en teruggetrokken uit de competitie….alles wat ik aanraak wordt goud dacht ik nog cynisch…niet echt, daarom aan de slag bij de jeugd….

A2. HZVV O17-4

Dit seizoen was er bij HZVV op eens (?) een groot gebrek aan trainers. Nu meen ik van veel zaken verstand te hebben en zag het wel zitten om ook eens op het veld te staan. Niet vergaderen, maar lekker aan de slag met voetballen en met oefeningen. Beetje op ervaring, dacht ik…maar dat valt nog niet mee. Natuurlijk ga ik d’r principieel in staan: alleen het allerlaagste team lijkt me wel wat. Het wordt Onder-17 en dan het team 4. Beetje laat, de eerste wedstrijd is al afgelast en in de eerste 3 weken komen en gaan er spelers. Stappen over naar v.v. Hoogeveen, gaan ‘werken’ bij Hoogeveen TV, hebben baantje in supermarkt en nog veel meer redenen die je volgens mij ook in juni wel kon bedenken. Daarnaast wordt team Onder15-3 opgeheven en krijg ik d’r nog 4 of 5 spelers bij die 14 of net 15 jaar zijn. Poeh, met mijn agenda is het wel even wat veel. Dus opzoek naar een ‘assistent’-trainer. Dat viel eerst nog niet mee. Gelukkig zijn inmiddels Mark en Josh regelmatig beschikbaar.  Door het terugtrekken in de eerste wedstrijd doen we de eerste periode mee ‘buiten mededinging’ en soort verlengde voorbereiding….dan aan de slag in de tweede periode…

Hierbij onze uitslagen….

Soms is het frustrerend. Spelen de teams uit de dorpen met dispensatie-spelers. In Steenwijkerwold speelden we tegen 3 jongens die bijna 18 waren….en dan te bedenken dat wij met spelers uit O15 spelen (dus soms nog 14 jaar zijn). Dan is het fysiek moeilijk. Daarbij blijkt dat deze jongens al jaren het laagste team zijn. Sommige van deze jongens wonnen de afgelopen 3 seizoenen nooit. Gelijkspel was al mooi….anderen zijn overigens pas net op voetballen gegaan. Deden geen of andere sporten (soms kickboxen). Ze moeten wennen aan alles. Ballen in bezit gehouden, afschermen, verdedigen (bij corners met name), 1-2 en andere combinaties, passing, buitenspel, vrijlopen ….veel werk voor een goedbedoelde trainer…en dus wordt de stand:

Natuurlijk zie je wel dat ze beter worden, plezier beleven aan trainingen, blij zijn met de wedstrijden en trainingen en gewoon  plezier hebben in voetballen. Ook bij verlies. Sommigen zijn elke training aanwezig, soms ½ uur voor aanvang en leggen (vrijwillig) alle spullen klaar. Maar poeh, wat een opgave 7 wedstrijden, 1 punt (tegen op zich zwakke broeder De Weide…toen wel iets versterkt met een klasse rechtsbuiten)….Veel goals tegen. Klasse keeper, veel talent maar ook een jongen die ondanks talent moet wennen aan terugspeelballen, uittrappen, uitkomen en ga zo maar door. Helaas is op dit niveau geen keeperstraining. Als u nog iemand weet….?

A3. WERK

Na een zwaar jaar in 2024 (zie andere blogs) dacht ik dat ik andere dingen zou gaan doen en nieuwe uitdagingen zou vinden. Ander werk, meer sporten en beter omgaan met mijn overvolle agenda. Wat een teleurstelling, het lukte (nog?) niet goed. Sporten zakte weg, de werkdag (met alle klussen binnen en buiten Afier) groeide weer van 6 (is het al 5 uur 55) tot in de avond. Klanten waren weg, dus dan ga je gewoon op zoek naar nieuwe klanten. Dus nieuwe accountantskantoren om tegen op te boksen. Kantoren die opdrachten voor 50% van de uren kunnen doen….o ja, natuurlijk was er ook nog Omnibus. De afkalving van de ESG-regels. Daarmee vielen vele opdrachten voor ‘mijn’ nieuwe team weg. Een team van 1,5 fte was wat overbleef. Doorzetters dat wel, wat een teleurstelling als het om ‘nieuwe economie’ gaat. En een omnibusdiscussie die ik tot CDA-EU-man Tom Berendsen in het EU-parlement mocht voeren. Geen resultaat.

Naast mijn werk mag ik met veel plezier toezichthouder zijn bij een school en een zorginstelling. Deze laatste loopt af dus ik ga op zoek naar een nieuwe uitdaging. Verder weg in Friesland, in Groningen, Zwolle, maar ook heel dichtbij in Meppel. Ook weer (te) hoge verwachtingen en dan krijg je toch feedback van het type ‘kluitjes in het riet’….dat is een goede cursus omgaan met teleurstellingen geweest…. en een lees ‘goed afwijzen is belangrijk’.  Daar kunnen we iets van leren….

B. Leren:

Wat kan ik nu leren van de ‘bedoeling25’, waarom deden zich deze zaken zich voor in het leven?  Het heeft toch een bedoeling? Dat valt uiteen in twee delen:

B1 De jongen, de mol, de vos, en het paard

Van mijn zus kreeg ik op mijn verjaardag in december dit boek. Ik had het zelf ook al keer of 2 weggegeven. Het is prachtig. Het zijn levenslessen in visuele vorm. Dat past me goed: in beelden denken. Beeldend zijn ook de gesprekken die de jongen heeft met het paard, de vos en zeker ook met de mol. Zou het zo moeten zijn dan ik dit boek nog eens moest lezen? Zat dit in de bedoeling25? Ben ik zo klein?

 

B2 Wim Ang

Het is 29 augustus als ik naar Nieuwsuur zit te kijken. Een interview met de voorzitter van de NVMM. De Nederlands vereniging voor microbiologie. Het is onze oud-teamgenoot Wim Ang. Een Hoogeveense jongen, opgegroeid in Krakeel en rechtsbuiten bij HZVV. Ik heb denk ik in B’s en A’s een paar jaar met hem gespeeld. Zeker in B2, B3 of A2. Het laagste team op dat leeftijdsniveau. Natuurlijk was hij een goede VWO-student, maar verder een hardwerkende gedrongen rechterspits. Geen speler voor het eerste of andere hoge voetbalteams. En goedlachse, een fijne medespeler. Hardwerkend dat ook. Scoorde hij veel? Was hij belangrijk voor het team? Ging hij voorop in de kantine?

Hij kwam in beeld als dr. W. Ang, voorzitter van de NVMM. Hij is gepromoveerd microbioloog en iemand die Nederland verder helpt als het gaat om microbiologie, niet onbelangrijk weten we na Covid….Met trots zat ik naar het interview te kijken. Dat was ‘onze’ Wim, een jongen van HZVV, een voetballer, een teamgenoot. Ik dacht aan de uitspraak van Ray Lewis. Een uitspraak die op vele sportgebouwen is bevestigd:

“I don’t train for sports. I’ve never trained for sports. I train for life, and sport is just a part of that. So when I start training, that’s lifestyle training and that’s why I go through so many things, whether it’s yoga, kickboxing, wrestling or swimming.”— Ray Lewis… So many things, even microbiology….daar kunnen we dus van leren. Ooit zit je voor de TV en zie je een medespeler op Nieuwsuur. Succes kent vele gezichten.

C. Vooruit

Natuurlijk kunnen we het glas half leeg of half vol zien. In de eerdere observatie zaten velen elementen die de leegte van het glas vullen. Echter er waren ook vele halfvolle momenten, het is hoe we d’r naar kijken….kennen we alleen halfvol of halfleeg? In het boek stelt de jongen:

Dus het zaak om d’r helemaal niet alleen in halfvol of halfleeg te denken. Wees blij dat je een glas hebt: Een club mag aanmoedigen, een team mag coachen for life, werk mag hebben met fijne collega’s, mag genieten van Brenn en van de levensweg van je kinderen. Iets wat het jaar 2024 mij toch wel geleerd had moeten hebben: wees blij met je glas.

En het voetbal? We falen elke dag. Daarom moet we luisteren naar Mia Hamm. Een speelster van het vrouwenteam van de USA (1987-2004) en ‘slechts’ 1.63 groot. Al international vanaf haar 15de. Daarnaast is ze afgestudeerd in politieke wetenschappen en werd topscoorder van het vrouwenvoetbal in de USA (ACC). Speelde meerdere gewonnen WK’s en olympische spelen, scoorde 158 keer in interlands, een doorzetter die na haar loopbaan een stichting oprichtte om onderzoek te laten doen naar botkanker.

Zo moeten we concluderen, we zoeken naar de bedoeling25, maar het gaat er dus niet om de teleurstelling, maar om hoe we reageren op de het falen. Ook in 2025. What makes you better is how you react to it….en dat zullen we in 2026 zien. Op veld-1, veld-3, in werk, politiek en thuis. Nieuwe kansen en nieuw falen zal zich voortdurend voordoen. En je moet doorgaan anders weet je nooit of het bij de volgende gelegenheid wel zal lukken….! En dus maar netjes de bal teruggeven….Op naar 2026!