Fietser belangrijker dan de fiets 

Verslagje van het symposium op de kerkendag Hoogeveen. Gehouden op zaterdag 24 juni 2017 in de Remonstrantse kerk.

Drie sprekers waren aanwezig op de kerkendag van 2017. Een symposium op een kerkendag met als thema ‘Ontdek! De kerk’. Eerste was Orlando Bottenbleij onder de titel ‘de kerk is de hoop voor deze wereld’. Dan Sarianne van Dalen over ‘Gaan we nog naar de kerk vandaag?’ en ten slotte Rob Visser, de stadsdominee van Amsterdam met als titel ‘de kerk binnenstebuiten’.

Er zijn deze middag zo’n 70 mensen present. Inclusief de sprekers en de onderbreker Rob Favier, theoloog en cabaretier.  Buiten regent het en staan de dapperen achter hun kraam in de hoop dat mensen vragen komen stellen of gezellig komen bijpraten.

Orlando Bottenbleij

De openingszin van Bottenbleij had impact. In een donkere wereld schijnt ieder lichtje nog veel opvallender. De kerk is zo’n licht. Bottenbleij vertelde hoe hij 29 jaar geleden in Drachten begon. En dat hij komend najaar de overstap naar Amsterdam-West gaat maken. In de jaren ’90 had Drachten 35.000 inwoners en daarvan was toch zeker 1/3 lid van de huidige PKN. De baptistengemeente was zo’n 60 leden groot. Inmiddels komen er zo’n 4.500 mensen naar de samenkomsten van de Baptistenkerk. Omdat ze geraakt worden!

De kerk zet volop in op kinderen en op tieners. Voor kinderen zijn er 3 betaalde krachten en 500 vrijwilligers. Kinderen moet God kennen, geïnspireerd worden en handvatten krijgen om praktisch met het geloof omgaan. Tieners moeten gepakt worden door het Jezus Christus en daarover getuigen.

De kerk heeft de meest kostbare boodschap. De kerk is de hoop van de wereld. Dit heeft drie gezichten:

1. Kerk als huisgezin van de levende gemeente;
2. Kerk als lichaam van Christus;
3. Kerk als tempel van de Heilige Geest

Het lichaam vraagt om 3V’s. Vinden-volgen-verkondigen van Jezus. Daarbij staat niet de kerk centraal, maar ‘wie ben jij ten diepste’.

In de tempel gaat het om troost, aanraking en wauw. De zondagse bijeenkomsten zijn er voor inspiratie en blijdschap. Diensten mogen NIET saai en eentonig zijn. Het is van de hemel afkomstig en je kunt er God ontmoeten. Je moet met alle middelen en mogelijkheden de boodschap verspreiden. Mensen moeten door God geraakt worden, dan krijg je een aantrekkelijke kerk. En de kerkgangers zijn het visitekaartje van Christus. Een leesbare brief van Christus. Dan heeft een kerk geen advertenties of zo nodig. Als je werkelijk van Christus houdt dan wordt dit een levensstijl, je gaat de boodschap van Christus verspreiden. Je laat zien wie Jezus in je leven is. Iedere zondag komen er mensen in de kerk die geraakt worden. God is dan aanwezig. Een levendig geloof is enthousiast. Een geloof waarbij je hart door Christus gepakt wordt. Je hart is er vol van en je mond stroomt dan over…..

Sarianne van Dalen

Een huis is een veilige plaats. Zelf heeft ze ervaren dat een huis ook onveilig kan zijn. Er zijn goede huizen en minder goede huizen. Soms geeft het blijdschap, soms pijn en moeiten. Sarianne heeft beide meegemaakt.

In de Bijbel zien we dat ook al. Er zijn 7 gemeenten die een brief krijgen. Er zijn 2 gemeenten zijn niet echt betrokken, 3 gemeenten kunnen beter en 2 gemeenten vallen echt op. Smyrna en Philadelphia. De eerste is een vervolgde kerk. De tweede is een gemeente van bescheiden omvang. De vervolgde kerk en de tientallen vervolgde christenen in onze gemeente verdiepen ons respect. Ze hebben zo veel over voor God. Een eer om hen te dienen. De kleine gemeente van Philadelphia is trouw aan Gods Woord en vallen daardoor op. Sarianne vraagt ons wat schreef God in de brief aan u of de brief aan uw gemeente? Welke plussen en minnen komen dan aan de orde? Wees niet te ingetogen om tot Gods lievelingsgemeenten te behoren. Mensen van buiten de kerk zullen zo’n kerk ontdekken.

Het is wel een lange zoektocht. Soms stappen vooruit en soms achteruit. Altijd met verootmoediging. In Romeinen 12: 11 lezen we dat ons enthousiasme niet bekoeld moet raken EN dat we ons moeten laten aanvuren door Gods Geest. Een kerkdienst is niet een bezoekuur van God. Het gaat ook om inzet en actie. We moeten ons beseffen dat God een plan met ons heeft. En we moeten niet ontmoedigt raken als het niet gemakkelijk gaat. We moeten oppassen voor Laodicea-gemeenten. Lauw is niet wat God van ons verwacht. Juist passie voor Christus is wat nodig is. Passie voor Hoogeveen is wat Sarianne wenst. Ontdek dan de kerk. We zijn lichtdragers vol van vuur en passie. Ieder mens zal behouden worden en Christus koninkrijk breekt door. Een geestelijk gezonde kerk gaat op zoek naar Gods Woord en wil God verstaan.

Christenen zijn niet saai, nee ze zijn kleurrijk. Christus lichaam leert ons te dienen en God groot te maken. Gods opoffering, de genade van hem gekregen is als een deur waarop je moet kloppen en dan zal hij open doen. En er is altijd Hoop, ook in Hoogeveen bijvoorbeeld in de CGK. We mogen als Christenen mild zijn en door genadige ogen het kleurrijke zien van Gods schepping. In Hoogeveen mogen we die geur van mildheid en genade verspreiden.

Tieners (zoals mijn eigen jongens) zien de ‘echte mens’ en niet ‘wat heurt’. Wat hoort of wat we altijd al zo gedaan hebben daar kunnen ze niets mee. De kerk moet dus geen museum worden, maar het moet leuk en uitdagend zijn om naar de kerk te gaan. Het is specifiek een zaak van authenticiteit. En dat kan alleen als we ‘bij het Woord blijven’.

Momenteel hebben we gelukkig geen grote sociale druk meer om naar de kerk te gaan. De kerkgangers zijn dus allemaal gemotiveerd om te gaan. Ze gaan echt naar de kerk. En dan ook nog over muren heen. Op zoek naar het gezicht van God de vader. Niet uit eigen kracht, maar door de kracht van de Grote God.

Reactie Rob Favier: Als we een brief van God krijgen dan staat daar zeker niet in: ‘Beste gemeente, vroeger was alles beter’. Het is logisch dat we veiligheid zoeken, maar we moeten ook omgaan met veranderingen. In een veilige kerk mag je idealen hebben en moet je een positie kiezen.

Rob Visser

Ds Rob Visser is dominee op Yburg, een gemeente met toen hij begon 7 kerkgangers. Nu zijn er 40 kerkgangers. Groot succes?

Ds. Visser begon met een gedicht van Toon Hermans. Er moet toch een plek zijn. Ver hier vandaan. Ik weet het niet zeker, maar ik heb zo’n idee. Velen zien het geloof zo. Ze weten het niet zeker, maar ze hebben zo’n idee. Visser maakt veel zoekende  mensen mee die ‘zo’n idee’ hebben.Visser neemt ons mee naar een verkeerssituatie in Amsterdam. Een man wordt aangereden. Wij rijden er net achter. Wat doen we dan? We kijken naar de fietser. De fiets interesseert ons eigenlijk maar weinig. De kerk is een als een fiets. Een vervoermiddel om van A naar B te komen. Het is als Paulus die dreigt scheepbreuk te lijden voor de kust van Malta. Hij en nog zo’n 270 mensen zitten in het schip. Paulus zegt dan mensen we zullen allemaal gered worden, maar de boot vergaat. De boot is net als de fiets. Lege huls.

Het is met geloof als met de ANWB-man die de dominee (toen hij zijn auto niet aan de praat kreeg) even naar een begrafenis reed. Onderweg spraken ze over geloof. De man kwam niet in de kerk. Hij geloofde niet zei hij. Dominee viel stil. Hij zie ‘ik weet het zeker’. Omdat hij een bijna-dood ervaring had gehad wist het hij zeker dat hij bij God zou komen. Zo is Visser als stadsdominee de dominee van 800.000 Amsterdammers die door Jezus gered zullen worden. Geloven zij? Ieder heeft zo zijn of haar eigen wijze van fietsen, God geeft pluriformiteit. God bereikt ons op diverse manieren. Er zijn zo veel verschillende vervoermiddelen. Auto’s, bus, vliegtuig, boot, wandelwagens, Segways enz.

De kerk legt zoveel nadruk op de praktijk van het geloof, de kerk heeft een les voor de mensen in Gods naam. Maar de kerk heeft zichzelf eigenlijk voor velen overbodig gemaakt. Charles Taylor schreef er een uitgebreid boek over. De moderne visie op missionaire theologie. De mensen anno nu zijn bezig hoe ze willen zijn voor de ander. Deze vorm van naastenliefde uit verschillende bronnen brengt ons bij elkaar. Zelf een D-66 burgemeester put uit een bron om zijn naastenliefde te betonen. Van der Laan zegt dan wel als voormalig gereformeerde dat hij niet meer geloofd, maar hoewel we putten uit verschillende bronnen, toch raken ze elkaar. Iedereen is geroepen mens te zijn. Toen een vreemde spreker niet bij Jezus mocht komen zei Jezus hem: ‘wie niet tegen mij is, zal voor mij zijn’. De moderne mens zegt nee tegen God en tegen de kerk, maar doet wel mee met de projecten en goede doelen. Zij hebben dan wel niets met God, maar God heeft wel wat met hen. Alle 800.000…En God gebruikt daarbij vele vervoermiddelen. Ook de fiets. Dus als je van fietsen houdt ga dan lekker fietsen. Houdt er wel rekening mee dat God beweegt. Wij bewegen mee, zelfs houten klazen zoals ik mogen bewegen. Ds. Visser sloot zijn betoog af met onderstaande gedicht. Lees vooral de slotzin.

De Kerk

Ik wou dat de kerk weer de kandelaar was die ’t licht van Gods heiligheid droeg.

Ik wou dat de kerk van haar zonden genas en God om vergiffenis vroeg.

Ik wou dat de kerk weer het vuurbaken was dat ieder de weg wees naar huis.

Ik wou dat de kerk van haar zonden genas en ’t licht wierp op Golgotha’s kruis.

Ik wou dat de kerk weer de vissersvloot was die mensen zou vangen voor God.

Ik wou dat de kerk van haar zonden genas en deed naar Gods grote gebod.

Ik wou dat de kerk weer de Koningsstad was heel hoog op de bergen gebouwd.

Ik wou dat de kerk van haar zonden genas en ’t Woord bracht door God haar betrouwd.

Ik wou dat de kerk ‘t licht der wereld nog was zo helder, vrolijk en blij.

Ik wou dat de kerk van haar zonden genas. de kerk? … Maar de kerk, dat zijn WIJ!

E.IJskes-Kooger Uit: Als glas in de zon (1974!)