Rijmend archief van HZVV-er EJK.
Opgesteld in de periode 1989-2000. Frank de Boer (van Henk Spaan), Het Zwart gat (over de problemen met ons hoofdveld), de Zesdiaan, Het Einde.
Frank de Boer
Dit gedicht van Henk Spaan gaat niet over Frank de Boer, over veel meer en dat zit verscholen in de laatste twee zinnen. Voor een ieder die nog met een vreemd gevoel naar Studio Sport zit te kijken. ‘Daar had ik kunnen staan’, het onderstaande gedicht. Met dank aan Henk Spaan. En ook voor ‘Hard Gras’: ga zo door.
“Als Frank scoort, een kopbal
of een knal voor twee
Scoren wij mee
En we ontsteken vuurpijlen
Zevenklappers, donderbussen
Want niet alleen de spelers
Dromen van zulke momenten
En het sentiment daartussen”.
Gruwelijk is dat
ons Hoofdveld is veranderd in een zwart gat.
Ook de sterrekundigen kennen zoiets
volgens geleerden is daar achter niets.
Geldt dat ook voor HZVV’s heilig grond
helpt daaraan geen koeiestront.
Wat betekend dit onheilspellende veld?
Wordt veld twee straks onze held?
Erkent het eerste na klassebehoud
ons tweede veld is ‘goud’?
De zesdiaan dat is u allen bekend
dat is een speler van het zesde, waarlijk een VENT.
Een man recht van lijf en leden
een man die moedig menig sportieve strijd heeft gestreden.
De zesdiaan de menselijkheid straalt van zijn postuur
hij verdedigd club’s-kleuren te zwaard en te vuur.
Rank in voetbalkostuum gestoken
heeft hij menig vrouwenhart doen koken.
Stoer en heersend op de groene mat
kreeg hij menig wijfie plat.
Als toppunt van masculiniteit
speelt de zesdiaan vaak in een broek, zo groot zo wijd
dat indien de alles verterende oogopslag van de vrouw
juist geraakt tot jou
bij het ten volle aanschouwen niet even wacht
zo in het midden, bij de zwelling van jouw geslacht.
De Zesdiaan, getooid met vele uitingen van reklame
heeft dus altijd oog voor de charme van een dame.
Echter naast God, vrouw en vaderland
vertroubeld nog een fenomeen ons verstand.
Zo tegen de vrijdagmiddag
verschijnt er op ons gezicht een vorstelijke glimlach.
Bijna zijn wij weer bevrijd
van door-de-weekse strijd
De race om succes, klanten, kwaliteit, promotie en poen
daar kunnen we best weer even twee dagen zonder doen.
Vrijdagsavonds gaan wij vroeg naar bed
Eindelijk de wekker hoeft niet gezet.
Des avonds echter vroeg
vraagt de vrouw waar dat op sloeg
de gehele dag van huis
en ’s avonds ook nog aan de buis
voetbal, voetbal
ik wordt d’r gek van.
Einde van het seizoen 1995/1996
HET EINDE (EEN NIEUW BEGIN?)
Na een kortstondig lijden
moeten wij u helaas berichten van het verscheiden,
het sterven en heengaan
van de reden waarom wij allen hier staan.
Beste mensen
HZVV-6 is niet meer, en zal niet meer zijn
de zesdiaan van weleer
hij keert nooit en te nimmer weer.
Stel voor: moment van overdenking.
In oktober negenentien negenentachtig
het was fris, herfst en de wind blies krachtig
over ons zo fraaie sportcomplex Bentinckspark
als het negende zich opstelt en één hark
als stoere ferme knapen op een rij
want wij, wij worden gesponsord door de Kei.
niet wetende wat hen te wachten stond
keken de zesdianen middels de Hgvsche courant trots in het rond.
Nog even voor de volledigheid het team dat destijds als zesde begon
kwam, zag en overwon:
van links naar rechts Rolf Buikema (zonder bril)
Wander Rotmensen als die mopperde was bijkant het hele zesde stil,
Eric-Jan Kreuze onjuist gespeld, waar ja, die was ook net opgesteld.
Henk Okken,
nam na een fors knieblessure de sokken,
Jan Verschuur, die werd het na het trouwen toch wat duur
Middelste rij
hij maakt ons nog iedere zaterdag bij
Jan Nijmeijer
getooid met de glimlach van een jonge vrijer
Cor Schelhaas zonder snor
en daarnaast nog een Cor
niet zonder, maar met
vele krullen onder zijn pet
Bert ten Kate
maar dat mocht niet bate
Millar, Roger
die deed al snel niet meer mee
Harry Sok
hij zat al gauw weer bij de hennen op de stok
IJmker, Rien
had het na knieblessure en geboort van ’t eerste kind snel gezien
Berry de Jonge
bekend om zijn … als een paard zo’n grote …… longe
de Jonge, Henk
weet dat ik van zijn afscheid denk
bij ons in het zesde was maar plaats voor één Henk.
dat was Koster, Henk.
Gerwin Fieten
liet iedere linksback nagenieten,
en good-old Jan Groote,
liep die niet met shag in z’n pote ?
dan was ‘m na de bowling wel iets ontschoten.
Triest om zo dit jaar te moeten besluiten
om woorden van afscheid en weemoed te moeten uiten,
dit zo succesvol begonnen seizoen
in gedachten hebben we maanden om het vice-kampioenschap mee mogen doen
met name door van SCN en DZOH te verliezen
moesten wij uiteindelijk behoorlijk naast de pot piezen.
sommigen vonden de non-promotie niet zo erg
nog een klasse hoger en zij moesten niet tot op het tandvlees, maar tot op het merg.
Naast verliezen van HZVV-8,
heeft dit jaar ons ook vele mooie momenten gebracht.
bij mezelf begonnen en niet door bescheidenheid geplaagd
hebben wij ontvangen waarom in gebed is gevraagd.
wij kregen een beeldschone dochter aangemeten
en dan heb ik ‘m toch niet alleen met pissen versleten.
Ook Jaap droeg zijn zaadje bij
een derde zoon maakt HZVV weer blij.
Ook laatste man Klaas doet zijn positie eer an
omdat hij, voor Bram, weer libero’s halen kan.
Dan waren er de huwelijken
wederom hebben enkele zesdianen moeten bezwijken.
geen van de vrouwen voelden zich bezwaard
zij zeien: ” wei griep de gelegenhied bij de board”
want zoals e schreven stond
“van achter heft een gladde kont”
Henk en Marcel
over het algemeen reden jullie je wel
wordt het echter soms wat te veel
en denk je het lijkt wel of ik in een “bavaria-reclame” meespeel,
stop met het geouwehoer
luister dan naar het advies van een drentse boer:
“Zeg het met bloem’n zei de boer en hij zette zien Trien op de kop in de dalia’s”
De dames ook nog geluk gewenst met de echtverbintenis
wij hopen dat het voetbal geen stoorzender is.
Voor de vrijgezellen nog even dit
ik vindt dat er een kern van waarheid in zit
“een vrijgezel hef maor de halve wereld,
maor hij kan ook met de helfte toe”.
Terug naar het voetbalspel
met de overlijdensafkondiging trok ik al even aan de bel.
Het zesde is niet meer.
Keren die oude tijden nog weer?
die tijden waarin wij schouder aan schouder,
broeder naast broeder,
mano a mano
vochten
de duels op zochten
omdat we wisten
als we per abuis de bal eens misten
en een beentje mee zouden nemen,
waarna de tegenstander een zware overtreding zou claimen,
dat 12 kamaraden ons terzijde zouden staan
en die tegenstander zich drie keer zou bedenken voor ons te slaan.
Zal onze broederschap als Vijfde dezelfde zijn?
het einde van de Zesdiaan doet zo onmetelijk veel pijn!
Het voelt alsof een deel van ons leven is afgesloten
een deel waarvoor we bloed, zweet en tranen hebben vergoten.
De Zesdiaan wordt nu een Vijffer, een vijf-ist?,
Hoe heeft de coordinerend leider zich vergist????
er is niets aan te doen de mannen van het Zesde dat zijn in vervolg de “Vijfjes”
Maar eind goed al goed beter een vijfje dan een viertje!!!!!!!!!!!!!!