Blog over gevoel, feiten, politiek en de Tamboerpassage (TP). Een winkelpassage die door de ondernemers (en de lokale overheid) gezamenlijk aan een nieuwe toekomst geholpen moet worden. Vanuit de ‘bigger picture’ van Retail in Hoogeveen…..maar met rekening houdend met de inkomsten die ondernemers en medewerkers uit de TP halen. 

Op sociale media zijn wij als politieke partijen vaak het mikpunt van spot. Velen lezen dat en vragen zich af ‘wat is mijn mening’ of ‘klopt het wat er staat’. Als we de sociale media berichten analyseren dan zien wij een tiental ‘schrijvers’ die het virus ‘gagatem suspicionis’ weten te verspreiden. Het is een regionaal gebonden virus en wordt vaak gecombineerd met een historische brandstof en een glaasje sterke drank. Dit virus wordt juist niet geremd door een quarantaine. Dit virus vraagt een directe behandeling met objectieve en feitelijke informatie. In internationaal verband wordt dit virus bestreden met het zogenaamde ‘factfullness’.  Maar soms werkt het andersom. Zijn er wel feiten, maar overheersen gevoelens.

Hoe wordt dit gedrag gevormd? Door ervaringen met onze ouders/verzorgers in onze eerste levensjaren worden ‘scripts’ gevormd die ons latere gedrag vormen. We reageren op latere leeftijd op onze medemensen zoals we dat in onze jongste jaren hebben geleerd. Vooral ons gedrag tegenover ‘autoriteiten’ wordt er door bepaald. In Hoogeveen e.o. zien we dit vrij regelmatig.  Dit virus wordt overgedragen door dat onbewust gevoelens van de ene persoon naar een andere wordt doorgegeven bijvoorbeeld via ‘spiegelen’ of ‘idealiseren’. Hebben we veel mensen met gagatem suspicionis in hun system dan kunnen we dat overgedragen gekregen door te spiegelen. We leren door naar mensen in onze omgeving te kijken over hoe we ons moeten gedragen.
Andere route is idealiseren waarbij we de mensen die belangrijk zijn (zoals onze verzorgers) alleen maar als positief zien. We worden volgers en idealiseren deze ‘leiders’. Vervolgens spiegelen ‘leiders’ zich weer aan het enthousiasme van de volgers. En dat stimuleert hen om verder te gaan op de ingeslagen weg. Er zijn natuurlijk ook wijze leiders. Die zien wat onmogelijk is en beginnen dat als mogelijk te zien. Ze zoeken daarbij hulp van anderen. Ze luisteren naar hun teamleden en gebruiken hun sterke kanten (zijn bewust van hun zwakke kanten). Ze tonen medeleven. Ze kunnen in de huid van hun ‘onderdanen’ kruipen en stellen zich de vraag of ze zichzelf als leider zouden willen hebben. Ze blijven authentiek (zichzelf). Vooral in hun presentatie.

Dicht bij achterdocht ligt scepticisme. Zelf ben ik niet vies van wat ik ‘factfull sceptisism’ zou willen noemen. Ik verzamel zo veel mogelijk feiten om te kijken of mijn sceptische houding wil verdwijnen. In de 6 jaar in de gemeentepolitiek heb ik veel aan gehad. Zo was ik bijvoorbeeld sceptisch over de ijsbaan, en later over IJZ. Ging in heel Nederland op zoek naar feiten om te kijken of mijn gevoel kon worden weggenomen. Daarmee probeerde ik feiten de boventoon te laten voeren. Dat is met een project in de toekomst lastig. Het wegnemen van sceptisisme lukte (ik stemde onder voorwaarden voor). Doordat dit sceptisme bij anderen niet kon worden weggenomen formuleerden wij in november 2018 in de motie ‘duidelijkheid IJZ’ de voorwaarden waar IJZ feitelijke (hard) aan moest voldoen. Daardoor werd IJZ in november 2018 niet tot stilstand gebracht en hadden wij de kaders voor ons sceptisisme gedefinineerd. De schrijver Nassim Nicholas Taleb besteed daar in zijn boek de ‘the black Swan’ aandacht aan. Een black Swan event zou nooit voorkomen voor de statistieken. Maar op eens zie je toch een zwart zwaan…. Sceptisisme is voor hem een grondhouding voor ons denken. Hij haalt daarbij in dit boek de “open” society van filosoof Popper aan, “… that relies on skepticism as a modus operandi, refusing and resisting definitive truths.”. Je kunt niet alles voorspellen stelt Taleb. Maar mensen zoeken daar wel naar, naar definitieve waarheden. En de meeste mensen kunnen er maar slecht tegen als iemand zegt dat die er niet zijn. Je moet “kleur bekennen”, onmiddellijk en continue. Maar, stelt Taleb, “… it remains the case that you know what is wrong with a lot more confidence than you know what is right.”. Dat is zeker niet onjuist, wel lastig bij investeren in de toekomst. Maar mensen zoeken zekerheid. Taleb schrijft: ‘de intellectueel die alles snapt, en die dus snapt dat hij niet alles snapt, kan gelijk hebben, maar zijn antwoord genereert onzekerheid. En dat geeft de meeste van onze soortgenoten nou net zo’n ongemakkelijk gevoel’. En daarmee zijn we een andere wereld aangekomen. Niet de feitelijke wereld (met een behoorlijke hoeveelheid ‘definitive truths’ of in ieder geval factfull sceptisism), maar de gevoelswereld. Als via spiegelen of idealiseren (ik proef dat ook vrij sterk bij de persoon Baudet) een mening wordt verspreid, die zelfs in de feitelijke wereld wordt tegengesproken, dan kan dat toch in de gevoelswereld heel anders uitpakken. Gagatem suspicionis bestaat natuurlijk niet echt. Het zijn twee latijnse woorden ‘veen’ en ‘achterdocht’. In de praktijk van de lokale politiek van Hoogeveen bestaat bij mij het gevoel dat een dergelijk ‘virus’ sommigen wel besmet heeft. En dat anderen (hoeveel zijn dat er) zich daarin spiegelen. Ik zie dat terug in het dossier Tamboerpassage 30/32, afgekort TP3032. Als je de reactie op een willekeurig social medium als facebook bekijkt dan wordt ik daarin bevestigd. Ik begin echter bij mijn standaard aanpak….

Factfull sceptisism en TP3032
Als fractievoorzitter moet je of grote kwestie adresseren in de raad of een enkel woordvoerderschap op pakken. Al op 13 september 2018 heb ik bij mijn aantreden aangegeven liever niet alleen teamcaptain te willen zijn, maar ook als playing captain wat te willen oppakken. Ik kreeg drie (min of meer losse) woordvoerderschappen. IJZ. Financiën en stadscentrum. Ik kon niet voorspellen hoe dat verder zou gaan….IJZ is door de Hoogeveense neus geboord. Schrijf ik later graag nog eens wat over. Financiën komt in volgende blog, want daar zitten we al jaar of 3 midden in. En stadscentrum omvat veel, viskramen, kunstige spiegels, slood met geld van Assen, de laatste grote investering voor de komende 2 tot 4 jaar, leegstand en krimp winkelvloeroppervlak. Onder Hiemstra vastgesteld kernwinkelgebied is inmiddels overal ingedaald en zorgt voor verschillende reacties. Ook een reactie ‘ik doe niks en zie maar dat je mij hier wegkrijgt’. Zakelijk-juridisch ieders goed recht, maar calculerend als ondernemers zijn, is dit niet de methode die iedereen wil blijven hanteren. Zo verkocht Annemarie Veld, met de nodige moeite, haar winkel toch maar aan de gemeente. Het van haar vader overgenomen bedrijf bloeide in de TP niet zoals het zou kunnen. Van Beek is verdwenen uit Hoogeveen, dus Taska heeft in principe vooral last van online, city-shopping in Zwolle, Groningen en elders. In de TP miste zij (letterlijk) daglicht om tot bloei te komen.

Even de feiten op een rij:

  1. Is toegestaan om panden te kopen door gemeente, ja;
  2. Had de raad verplicht moeten worden ingelicht, nee;
  3. Is het pand te duur gekocht, zeker niet;
  4. Pand kopen is ondernemers die er nog zitten pesten, volgens mij niet. Het pand heeft langdurig te koop gestaan, er is een kans geweest om het te kopen;
  5. Ondernemers zitten stil en willen zelf niet bewegen, ook niet juist. Op 6 januari 2020 zien we twee kopmannen van de TP samen in de krant staan om plannen te smeden voor een andere TP;
  6. Had gemeente geen geheimhouding tot passeren van koopakte mogen afspreken, nee, gemeente is partij in een economische transactie daarbij moeten zijn zakelijk handelen. In dat kader is dit niet ongebruikelijk;
  7. Had deze investeringen volgens beleid van ‘uitgavestop’ niet mogen worden gedaan, ook niet, gesprekken liepen al langer, ambtenaren hadden toezeggingen gedaan, investeren is ook iets anders dan exploiteren;
  8. Is deze investering een financieel een slecht zet, dat hangt van je toekomstverwachtingen af, maar dat hoeft niet;
  9. Raakt deze investering bezuinigingen op sociaal domein, volgens mij niet, verschillende zaken;
  10. Is hiermee het vastgoedbeleid 2017 van Hoogeveen geschonden, formeel niet, maar zit een artikel uit ‘de gevoelswereld’ in…..

Op zaterdag 15 mei verscheen in de krant ‘gemeente koopt pand Tamboerpassage’. Met de kennis van het dossier TP, de gesprekken die ik voerde met betrokkenen en zeker andere ondernemers die vertrokken waren en de vele vragen die ik met wethouder en zijn team mocht bespreken kwam ik volgens mijn methode van ‘factull sceptisism’ op deze conclusie. Ik zag dan ook uit naar debat over dit onderwerp:


Gevoelswereld
Er is echter meer. Hoogeveen is een gemeente onder vuur. Van nature is er grote terughoudendheid jegens de ‘autoriteiten’, al eerder in dit blog beschreven. In het debat van 28 november deden wij een dubbel pleidooi. Gemeente wilt u terughoudend zijn in kopen van panden (anders gezegd ‘laat de markt het werk doen’ en draag niet of niet nu zelf bij aan leegstand) en ondernemers ga om de tafel en werk alternatieven uit die goed zijn voor Hoogeveen en uw portefeuille. Deze twee oproepen waren zeker bedoeld om te komen tot nieuwe toekomst voor de TP (in een blog http://www.kreuzeman.nl/tamboerpassage-2-0-moet-kunnen/ met daarin mijn gedachten en overwegingen). Gevoelens zijn ook argumenten zei ooit een broeder in mijn kerk. Dat geldt ook in de politiek. Maar dan het liefst wel gevoelens die niet strijdig zijn met feiten. Dan vliegen we uit de bocht. Dus als je op de 15 mei als inwoners met gagatem suspicionis los gaat op internet dat zijn we gewend. Het is niet goed te praten en liefst zou ik ook een feitelijke reactie geven, maar dat je als politieke partij direct vanuit je gevoelswereld reageert in de sociale media…zelfs geen schriftelijke vragen stelt en op basis van gevoelens gelijk de wethouder of het college gaat opknopen aan de hoogste boom, dan vraag ik me af wat ordentelijke politiek is. Wij hebben de wethouder eerst uitvoerig gesproken, toen vragen gesteld, de beantwoording doorgenomen. Dan het debat met hem gevoerd en de debatpunten van de andere partijen meegenomen en gewogen. Wij kwam tot de conclusie dat de inschatting van de gevoelswereld door wethouder en zijn teamgenoten niet goed of niet voldoende was. Zeker met de kennis van vandaag. En dat in het genoemde vastgoedbeleid ook expliciet gewezen was op ‘gevoelige onderwerpen onder de grens van € 750.000 moeten met de raad worden besproken’. Er is door B&W, terwijl in Hoogeveen en de Hoogeveense politiek velen met het mes tussen tanden lopen, niet goed ingeschat. Het is niet vreemd dat de raad niet blij wordt van zinssneden ‘door vroegtijdig uitlekken van de koopovereenkomst aan Dagblad wil ik u informeren’. Dergelijk brief moest wel verzonden worden, maar wellicht in andere tijdsplanning. Het was goed dat het gebeurde, maar had eerder gemoeten. Wji begrepen ook dat dit bij ondernemers in het centrum gevoelig ligt. Het was wel opmerkelijk dat Dagblad deze onder strikte geheimhouding gesloten overeenkomst te pakken kreeg en dit op straat kwam te liggen. En dat dit later ook nog eens, voor 2 juni, met de koopakte gebeurde. We moeten dus er rekening mee houden dat, zeker bij zo’n gevoelig punt, dergelijke zaken niet (lang) geheim kunnen blijven. Dat zegt iets over cultuur en geeft ons in de gevoelswereld ook wel een bepaald gevoel, maar is ook een feit. Dat blijkt in dit dossier zeer nadrukkelijk.
Kortom het inschatten van wat is gevoelig. Later door ons en PvdA ‘politieke sensitiviteit’ genoemd had beter gekund. Conclusie:

Vervolg en afronding
Voor ons en zoals het lijkt in het debat zijn meerdere partijen tot een gewogen oordeel gekomen. Zoals op 28 november aangeven was voor CDA belangrijk dat ‘transparante verantwoording dient te kunnen worden afgelegd’. Daar over zijn wij zeer te spreken. Dit is goed opgelost. Zelfs goed richting ondernemer en richting raad. Wel met een inhaalslag, dat wel. Echter minder waren wij te spreken over inschatting van wat is gevoelig. Daar is dan ook door college, bij monde van burgemeester Loohuis, ook weldoordacht over gesproken. Wij vinden ook dat het college ruimte moet hebben om te besturen, maar mag ook meer alert zijn op de wereld buiten de bubbel van het besturen van Hoogeveen. College gaat vaak op bezoek bij bedrijven en instellingen, misschien goed om die dagen af te wisselen met gesprekken met mensen die vanuit hun gevoelens anders naar het handelen van Hoogeveen kijken, overigens, nogmaals, wel met feiten onderbouwd a.u.b. De collegeleden worstelen, ondanks dat ze dichtbij de inwoners staan, toch met de inschatting van wat vinden de raadspartijen gevoelig. Dat ze daarbij oren en ogen inhuren vinden wij een goede zet. Zeker omdat binnen de begroting van PR & communicatie door vertrekkende medewerkers alle ruimte bestaat omdat eens goed in te vullen. Onze conclusie voor wethouder en college zal zijn:

Tenslotte de realiteit van de TP
Tenslotte, van de politiek strijdtoneel (waar inwoners heel erg vaak niets mee opschieten) terug naar de wereld van de harde realiteit in de TP.  Op zaterdag 6 juni werd door Arie Veldman, die zeer begaan is met ondernemen in centrum van Hoogeveen en de TP in bijzonder een 3-tal krantenartikelen uit de start van de TP gepost. Ik neem er twee op in deze blog.

We lezen daarin (met moeite) dat Hoogeveen een ‘City’ krijgt. De middenstandsverenigingen hebben er ‘het hunne over gezegd’. De V&D moet de trekker worden. Leuke van deze kranten is dat Hoogeveen met ‘de city’ eindelijk een centrum met een hart krijgt. We zien dat de Komas de benzine 10 ct goedkoper maakt, maar ook nog een grote supermarkt is. Dat Pet een nieuw telefoonnummer heeft namelijjk 5131 (dus maar 4 cijfers) en dat de Hoogeveensche courant in handen is van de firma C. Pet BV. Dat Union de hermocel de Luxe verkoopt (wie weet nog wat dat is), dat Hoogeveen ‘Bardy Menshop’ kent. De TP wordt gebouwd in periode 1793 tot 1976. Inclusief de grote flat aan de Zuidzijde.

V&D is al jaren vertrokken uit Hoogeveen en inmiddels op 31 december 2015 failliet gegaan. Pet is nog ‘slechts’ een boekhandel, Komas is al lang geen Nieuwe Weme meer, telefoonnummers zijn vooral mobiele nummers, de Hermocel de Luxe zegt ons niets, Hendriksen noemt zichzelf geen boetiek en van Bardy ’s Menshop heeft niemand van onder de 60 ooit van gehoord. Na een paar pagina’s in google ben ik ook gestopt met zoeken. We kunnen één conclusie dus met zekerheid zeggen. De wereld is veranderd. En de TP is, wellicht voor velen helaas, niet het hart van Hoogeveen. We zouden nu kunnen zeggen van kerkplein tot Schippershuus is het hart van Hoogeveen….slim dat Taska daar is gaan zitten….

Op dezelfde zaterdag 15 mei telde ik de units van de (binnenzijde) van de TP. Er zijn er 60. Daarvan zijn er 15 leeg (25%). Sommige zijn dichtgeplakt, andere staan vol met kunstwerken. Als ik goed geïnformeerd ben zijn er nog maar erg weinig ondernemers die én gebruiker én eigenaar van hun pand zijn. Er zijn panden (zoals Patent Woman) die al jaren niet verhuurd of verkocht kunnen worden. Veel panden zoals die van het hamburgerrestaurant bij westelijke ingang zijn in handen van speculanten en/of beleggers. Kiridongo heeft met zijn bowlingcentrum grofweg 8 units helemaal dichtgeplakt aan de kant van het winkelend publiek. Veel nieuwe huurders zijn geen A- nog B-label winkels en richten zich op een heel andere doelgroep dan de van oudsher aanwezig winkels. Pand van Jumbo is (volgens kadaster) ook weer in handen van andere belegger gekomen. Kortom er vindt meer plaats in de vastgoedsfeer dan in de winkelsfeer in de TP. De ondernemers moeten (en dat doen ze echt wel) met open gezicht naar de toekomst staan. Gemeente heeft plannen gemaakt, maar zij moeten de handen in één slaan. Mogelijk zelfs met behoud van een (westzijde) retail-non-food sectie. Een leisure sectie (oostzijde) en een food-sectie (Noord-Oost zijde). Kortom hoewel de zwarte zwaan ons leert dat voorspellen moeilijk is, moeten we hier gezamenlijk de toekomst niet voorspellen maar maken. Want:

Wordt vervolgd, met feiten en gevoelens…..eerst op 11juni 2020. Maar veel belangrijker is wat ondernemers (met steun van Erik Giethoorn en zeker ook VVD-gedeputeerde Henk Brink) daarna gaan doen.