Het is een persoonlijk afweging, maar als mij gevraagd zou worden of ik een oproep om te komen tot een ‘eerlijk (-er) kinderpardon’ zou steunen dan zou ik daar volmondig ja op zeggen. Mijn partij gaat op 9 februari 2019 een congres houden, kortom het moment om nogmaals kleur te bekeken komt dichterbij….als ik dit schrijf blijkt het CDA tot andere inzichten te zijn gekomen! Hoera. Voor een land wat we door willen geven! Soms valt alles op z’n plek! 

Wat is kinderpardon?
In navolging van de asielzaak Mauro stemde een meerderheid van de Tweede Kamer in 2012 voor een kinderpardon. Het kinderpardon is bedoeld voor kinderen van asielzoekers en alleenstaande minderjarigen die geen verblijfsvergunning hebben, maar die wel langer dan 5 jaar in Nederland wonen. Deze kinderen komen in aanmerking om in Nederland te blijven. Onder Rutte-II trad op 1 mei 2013 de ‘definitieve regeling’ in werking. Als we spreken over het kinderpardon hebben we het over deze regeling. In de regeling zijn een aantal voorwaarden opgenomen. Zo staat er bijvoorbeeld op de website van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) dat het kind, de ouders, broers en zussen, niet in aanraking mogen komen met de politie; moet men onafgebroken vijf jaar of langer in Nederland wonen en zonder onderbreking in contact staan met de IND, DT&V, COA of de Vreemdelingenpolitie; en moet er meegewerkt worden aan het eigen vertrek.

Overal kinderen in de knel…

Kromme regeling
Moet je nu wel of niet meewerken aan je vertrek? De hierboven genoemde voorwaarde en de duur van de procedure leiden tot de meeste discussie. De ‘meewerkvoorwaarde’ maakt het lastig voor kinderen om een succesvol beroep te doen op het kinderpardon. In de Volkskrant van september 2018 lezen wij van advocaat Goeman: “Het is een dode letter. Als een gezin meewerkt aan terugkeer en ook teruggaat naar het land van herkomst, kan het geen aanspraak maken op het kinderpardon, en als het niet meewerkt aan terugkeer ook niet.” Kortomje zit als aanvrager klem tussen deze kromme regels.

Maanden, jaren, decennia
Daarnaast kan de gehele procedure soms eindeloos duren. De lange procedures zijn met name te wijten aan het feit dat men na een afwijzing van een asielverzoek een nieuw verzoek kan indienen. “Als er nieuwe feiten zijn kun je een nieuwe aanvraag indienen of als er ergens een document opduikt. De advocaat bedenkt soms iets. Soms verandert het recht. En dan mag je in beroep gaan,” aldus hoogleraar immigratierecht Heinrich Winter van de Rijksuniversiteit Groningen tegen de NOS. Terwijl dit ping pong proces gaande is, groeien de kinderen op in Nederland. Vervolgens kan een kind alsnog worden uitgezet, zoals ook bij Howick en Lili eigenlijk het geval was.

Weinig kans
Cijfers 2017 van de IND tonen aan dat een beroep op het kinderpardon weinig kans van slagen heeft. Van de 1360 aanvragen sinds de inwerkingtreding van de ‘definitieve regeling’ zijn er circa 100 verzoeken ingewilligd.

Reddingsboei
Als alle middelen zijn uitgeput, is er in uitzonderlijke omstandigheden nog één mogelijkheid waardoor kinderen kunnen blijven: de discretionaire bevoegdheid van de staatsecretaris van Justitie en Veiligheid. De staatssecretaris beoordeelt dan de individuele omstandigheden van een zaak waarop hij kan besluiten dat een kind toch in Nederland mag blijven. En als je geluk hebt springt er een bekende Nederlander voor jou in de bres. Of lokale actievoerders. Vrijwel bij alle kinderen gaan de klasgenootjes actievoeren….maar of dat helpt?

Eigen ervaringen
In Hoogeveen is ook veel gaande rondom asielzoekers. Als fractievoorzitter mag ik direct vernemen van de burgemeester wat zich voordoet. Ook heb ik gelegenheid om bijvoorbeeld met ondernemers in de Weide rechtstreeks in verbinding te staan. Kortom negatieve berichten rondom agressie, diefstal, bedreiging enz. krijg ik uit eerste hand mee. Maar er is ook een andere wereld rondom de asielzoekers. De mensen die, voor zo ver ik dat kan waarnemen, echt redenen hebben om alles achter te laten. De mensen die op zoek zijn naar eerlijk en vrij gestaan. Mensen die kunnen zingen van een Jezus die hen in donkere dagen steun geeft. In Hoogeveen zijn vele die taallessen geven, die Bijbelstudies houden (wekelijks), die gewoon of met kerst asielzoekers aan tafel hadden en die hun huis tijdelijk of permanent openstellen voor asielzoekers die anders op straat komen. Niet als jurist of als IND hoeven te oordelen, maar die menslievend zijn. Dichtbij zie ik die gezinnen en hun werkelijke ‘gast aan tafel’ en ik zie hoe hartverwarmend voor mensen gezorgd wordt. Maar van hen hoor ik ook weer van hun moeiten. Maanden, jaren en soms decennia van wachten op uitslag. Strijden voor vrijheid en veiligheid. Van levens die al dan niet doorgaan. Asielzoekers mogen niet werken, niet naar school, niet naar inburgering. Hun leven gaat wel door. Ze zijn of worden verliefd. Ze hebben of stichten een gezin. De liefde is blijkbaar niet door de IND of COA te stoppen. Zo worden in Nederlandse kinderen geboren. Die worden 4 jaar en gaan naar bijvoorbeeld de Weidebloem (Curiestraat), leren daar Nederlandse gewoonten en taal. Dat je een vrouw gewoon een hand kunt geen, dat je gewoon naast iemand kunt gaan zitten die varkensvlees eet of heeft gegeten. Daar gaat kinderen van Nederland houden. Van een land? Ja, van hun juf of meester, van alles wat deze hen leert. Daar zijn kinderen die zich ontwikkelen tot mooie Nederlandse burgers. Echter zonder een bewijsje dat ze mogen blijven ontwikkelen. Zelf hebben we deze maand toevallig een drietal mensen aangenomen. Drie jonge mannen (dat dan wel) met een achtergrond in Afghanistan, Iran en Congo. De laatste nog zonder Nederlands staatsburgerschap. Gewoon omdat wij bij Afier dachten dit zijn goede kerels. Ze hebben hun HBO (bijna) klaar en wij kunnen ze gebruiken. Nog even onze advocaat gebeld hoe we dat moeten doen met iemand zonder Nederlands paspoort, maar met status heb je BSN en kun gewoon verloond worden.

Uit het lied wat hier afgelopen zondag in farsi gezongen werd:

….. to hasti ne jåte man
U bent mijn redding
ey eeså, ey eeså
Oh Jezus, Oh Jezus

Wat moet er anders?
Wat vind ik het meest akelig aan het asielzoekersbestaan: dat is de lamlendigheid en de angst. Men moet zo lang wachten en blijft zo lang in angst voor een goede toekomst, maar vaak ook voor het leven. Mag ik blijven of moet ik terug met alle gevolgen van dien. De procedure moet echt korter. Er moet zeker om het systeem draaiende en acceptabel te houden veel sneller ingegrepen worden bij Noord-Afrikaanse ‘vakantiegangers’ die Europese landen afreizen en winkeldiefstal van goederen op bestelling tot hun beroep gemaakt hebben uit ons land te houden. Er moet meer mogelijk zijn om als vrijwilliger vanuit het AZC aan de slag te kunnen. Hier ligt misschien wel een kans voor de lokale politiek. En ouders die moedwillig de procedure tegenwerken die zouden geen beroep op kinderpardon moeten mogen doen. Dus niet een meewerk, maar een tegenwerkcriterium. Daarmee kunnen ‘gewortelde kinderen’ ook groeien en mooie vrucht dragen.

Deze foto zegt mij veel: kinderen willen gelukkig zijn. Hun thuis creëren. Hun vader (en moeder) willen voor hen zorgen en hun beschermen. Warmte geven. Ze leven zijn jaren lang op paar m2. Met hun knuffels. Dichtbij elkaar. Op opklapbedden, met dunne matrassen, in een ruimte waar vroeger kantoorruimte was…..

Mensen of bedrijven die overigens illegaal en zwaar onderbetaald asielzoekers (zonder status dus) uitbuiten moeten worden aangepakt. Ze zijn er in Hoogeveen, in Meppel of Giethoorn. Ook dat moet anders.

Situatie in politiek Hoogeveen
Overigens heeft de gemeenteraad van Hoogeveen op donderdag 8 februari van 2018 ook ingestemd met een motie die de staatssecretaris oproept om werk te maken van een betere uitvoering van het kinderpardon. Er waren toen 21 raadsleden voor en 8 tegen. Deze 8 betrof de gehele fractie van de VVD (kinderpardon had van ons sowieso nooit gehoeven) en 5 van de toen nog 7 raadsleden van de gemeentebelangen. De gehele CDA-fractie stemde voor, ik dus ook. En natuurlijk was het een symbool-motie. Immers de raad en het college van Hoogeveen kunnen zelf maar weinig doen voor kinderen die in Hoogeveen wonen en aanspraak zouden willen maken op het kinderpardon. Maar met heel veel andere gemeenten in Nederland heeft ook Hoogeveen toen al een signaal willen afgeven.

CDA anno vandaag
Er is binnen CDA was een moeilijke discussie gaande. U heeft daar al over kunnen lezen. Mijn collega fractievoorzitter Sandra uit Meppel speelt daarin een belangrijke rol. Zie
https://www.trouw.nl/democratie/spanning-tussen-lokaal-en-landelijk-cda-over-soepeler-kinderpardon~a8e9e697/

Tussen aanzuigende werking en Christelijk humaan handelen, vliegen de discussies heen en weer. Zelf telt het laatste erg zwaar. Zeker als je zondagsmorgens die kinderen uit Iran of Afghanistan ziet huppelen door de kerk, ziet kleuren of sjoelen onder het koffiedrinken en als je hen of hun ouders spreekt! Dan komt het dichtbij. Ook in onze kerk zijn mensen van de radar verdwenen, zijn gezinnen (bijv. gezin uit Albanië wat vreesde voor eerwraak) uitgezet, maar als je ouders vanwege hun Christelijk geloof wat ze geleerd, met de doop bevestigd en openbaar beleden hebben niet of nooit terug durven dan mogen wij hen en hun kinderen daar toch niet mee straffen. Zelfde geld voor asielzoekers die angst hebben voor hun geboorteland om seksuele of politieke redenen. Laat Nederland een veilige haven zijn. Barmhartigheid is een bijbels woord. En als je daar dan misbruik van maakt dan mogen we ook duidelijk zijn.

Fijn om vandaag te lezen dat CDA landelijk vandaag ook laat weten dat ze tot een veranderd inzicht zijn gekomen. Betere ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald toch? CDA geeft aan dat het onderzoek naar de geestelijke schade die kinderen in dit proces (opgesloten in een gevangenis, onzekerheid, stress bij ouders etc) voor hen van grote invloed op nieuwe inzicht zijn geweest. De mens centraal! Dat past mij als CDA-er prima! Zie dit artikel over chronische stress…. https://www.nrc.nl/nieuws/2018/12/05/uitzetten-van-gewortelde-kinderen-is-onverantwoord-a3059679

Dapper dat CDA a) tot nieuw inzicht is gekomen en b) dat ze tegenover coalitiegenoot VVD durft te gaan staan. Zie daarom dit bericht vandaag:  https://www.ad.nl/politiek/cda-en-d66-willen-soepeler-kinderpardon~aad69d65/

Fijn dat ik collega mag zijn van Madeleine, Sandra en al die andere CDA-ers die zorgvuldig en wel afgewogen werken aan een land wat we door willen geven. Ook aan asielzoekerskinderen die hier geworteld zijn en recht op onze bescherming hebben!