‘De Rode Sjaal’ gaat over HZVV-ers en één in het bijzonder. Henk, Tinus en Herman, drie Rood-Witten overleden in een mooie nazomerweek in september 2021. Alle drie de laatste jaren gebukt onder gezondheidsproblemen, maar trouwe HZVV-ers. 

Een blogje over mijn andere grote passie, HZVV. De club die kan scoren. Rood-Wit een loeier en hij zit. Weet u als mensen die zo begaan waren met jouw cluppie, dan ga je denken aan wat je zelf daarmee hebt. Zo overleden deze week drie HZVV-ers. De aimabele Henk Liemburg. In Hoogeveen bekend als de stoffeerder, maar bij HZVV een super aardige opa en trouwe supporter. Zo vaak zat hij in de BC-ruimte en vroeg men hem hoe gaat met je ziekte….nu is hij niet meer. Wat een prachtige afscheidskaart werd voor hem gemaakt.

Of Tinus Brink. Een minder bekende supporter, maar net zo trouw als naar de Hoofdstraatkerk gaan met zijn vrouw Jannie op de zondag, stond de zaterdag in het teken van HZVV. Rustig op de tribune, calvinistisch sober, maar wel genietend van Rood en wit. En dan Herman Naberman. Hij was één van de vele oudgedienden waarbij je je wel eens afvroeg hebben ze een huwelijk, hebben ze een baan of hebben ze een bedrijf? Alles stond eigenlijk wel in het teken van HZVV. Was het te gek? Als je baas, je accountant en last but not least je vrouw d’r achterstaat dan kan het. Dan kun je vol overgave je inzetten voor je vereniging. Je tweede of derde familie. Het ‘dorpje in een dorp’ of ‘jouw sociale referentiegroep’, ‘jouw bubble’. Herman deed dat.  Daarom ligt hij, als ik dit schrijf, in het uitvaartcentrum opgebaard zijn blauw colbert, met zijn HZVV-erelidmaatschapsspeld op het revers en zijn rode sjaal omgeslagen. Zou wilde hij het.  Herman past in het rijtje Klaas de Jonge, Henk Masselink, Roelof Klok of Koen Hop. Mensen zonder sterallures die gingen voor HZVV. Die dagen, weken, weekenden zich druk maakten over het voetballen van C-13 (mijn eerste elftal), de F-jes, A-3, vrouwen, mannen, 60-plussers, zaalvoetballers. Voor allen heeft Herman zich ingezet. HZVV heeft een kleine 100 van die mensen, maar sommigen steken er bovenuit. Herman deed dat.

Koek en ei?

Was het met Herman en HZVV altijd koek en ei? Nee, Herman was begaan met de club, was vele uren er voor in touw, was zeker trouw aan HZVV, maar hij had ook een eigen mening. Hij zat in het bestuur van 1989 en in het bestuur van 2002. Aan het einde van zijn tweede termijn als bestuurslid in 2007 kwam dat ook beetje voor het voetlicht. Ik citeer uit het persbericht van 25 april 2007 van destijds:

Het bestuurslid Herman Naberman heeft besloten om per direct zijn functie als vice-voorzitter neer te leggen. Herman is tot dit besluit gekomen doordat – net als in de maatschappij – ook in een vrijwilligersorganisatie (bestuurs)beslissingen genomen, of juist niet genomen worden, welke op termijn kunnen doorwerken in de persoonlijke sfeer. Herman kennende zal hij zeker op andere terreinen zijn bijdrage aan HZVV blijven leveren.

Deze laatste zin zou zeker uitkomen. Nog tientallen jaren zal hij HZVV dienen. Zelfs als hij door Parkinson het steeds zwaarder krijgt, zie je hem dagelijks aan de slag bij HZVV. Velen zullen Herman de laatste 8-9 jaar kennen als de beheerder van het ballenmagazijn. De laatste tijd met de nodige hulp, maar daarvoor had hij dit magazijn goed op orde. Deze ballenman had ballen. Dat zie je wel, maar bovenal was hij een HZVV-er. Een hardwerkende vrijwilliger en trouwe supporter. Wat zal hij genoten hebben dat zijn kleinzoon Jan op 17-jarige leeftijd in HZVV-1 kwam te spelen. Natuurlijk zal Herman hem aangemoedigd hebben bij SV Pesse, op de trainingen bij Ajax en in de jeugdselecties bij FC Groningen. Maar Herman staat vol trots met Jan op de foto als deze in september 2019 al 100 wedstrijden voor HZVV heeft gespeeld. Zo’n jonge kerel al zo ervaren. Wat een geluk heeft Herman dat hij vanaf mei 2016 dubbel kan genieten van HZVV-1. Zijn geliefde club en één van zijn kleinzonen die daar in mag spelen. Natuurlijk zal hij genoten hebben van zijn twee kleindochters en zag hij uit naar de voetbalcarrière van Cas, Luc (tweede naam Herman) en Ric. Maar hij heeft genoten van dat HZVV-1 dat is zeker.

Levensgeschiedenis

Herman werd op 15 oktober 1944 vlak voor de hongerwinter geboren in Genemuiden. Hij kreeg toen al de Genemuider ondernemersgeest mee. Een ondernemende geest die hij tot ver in zijn pensionering heeft behouden. Herman komt met zijn Jannie en kinderen Simone en Jasper in 1983 in Hoogeveen wonen. Hij werd eigenaar van de Spar in winkelcentrum de Grote Beer. Na 5 jaar in een supermarkt in Zwolle te hebben gewerkt, ziet hij kans om als ondernemer aan de slag te gaan. De toen 7-jarige Jasper wordt lid van HZVV en zo zijn de Nabermannen bij HZVV betrokken geraakt. De Spar wordt vrijwel gelijk sponsor bij HZVV. Eerst is het lastig om een winkel te runnen op zaterdag en voetballiefhebber te zijn, maar later wordt het makkelijker en wordt hij dan toch jeugdleider van HZVV B’s en vervolgens bij de A’s. Daarop volgde al gauw coördinerend leider A’s en in 1989 stapt hij als lid van het coördinerend bestuur de bestuurskamer van HZVV binnen. Jaren lang zou hij die deur plat lopen. Hij zou jaren bestuurslid commerciële zaken zijn. Overigens was ‘Spar Naberman’ in 1987 ook de eerste grote shirtsponsor van vrouwen-1. Ook een bewust keus van Herman, hoe verknocht hij aan HZVV was, hij bleef wel nadenken….want wie heeft er meer met de Spar…toen toch echt de dames en veel minder de heren!

Zo zag een Spar er in de jaren 80 uit 

Zo werd Herman het commercieel gezicht van HZVV. In de periode 1989 tot eind jaren 90 was hij daar heel druk mee. Daarover zo meer.  In de periode 1996-2002 (‘kabinet Annen I en Annen II) was hij bestuurlijk minder actief. Droeg zijn steentje bij als het ging om Glasgow Rangers of Ajax-wedstrijden…dat wel. Maar in december 2001 was er weer een ‘strategisch beraad’ bij HZVV in Hoogeveen. Het bestuur Annen II trad af en er kwam een nieuw bestuur uiteindelijk o.l.v. Jack Boon. Herman stak ook bestuurlijk weer de handen uit de mouwen en nam met ondersteuning van handjevol financiële mensen de portefeuille ‘financiële zaken’ van mij over. Hoewel hij ook best voorzitter wilde worden, maar nadat men Jack had gekozen, stapte hij vol overgave in de rol van vicevoorzitter van dit bestuur. Een bestuur met vele oudgediende HZVV-ers als Jan Kelly, Henk Hotting en good old Frans Wobben. Penningmeester was Gurbe Jager. De enige die vervolgens eind 2009 meeging in het bestuur Stam I. Het bestuur waar ik ook zelf weer in mocht zittenen en dat als opvolger van Herman. Het bestuur 2002-2007 werden mooie jaren, en natuurlijk pakte Herman er ook nog wel wat commerciële zaken bij. Hij stopte als bestuurder in 2007, dat lazen we hierboven al. In 2008 werd Aero Verkoop BV geliquideerd en gingen ze Herman en Jannie mooi wonen aan de Genestetlaan. Als ik er langs reed dan zwaaide je naar Jannie, maar Herman was niet te zien. Op pad …. aan de slag. De ondernemende geest stond niet stil.

Businessclub en sponsoring

In die tijd richtte hij met 3 andere ondernemers de BC HZVV op. Wim Annen, Hielke Ten Hoor en Klaas Feijer vonden het tijd dat bedrijven elkaar bij HZVV gingen ontmoeten en zo wat extra pecunia in de kas brachten. HZVV speelde met eerste op het hoogste amateurniveau, de toenmalige eerste klasse. En Herman liep zich het vuur uit de sloffen om HZVV in 1e later hoofdklasse te houden.

Herman zorgde in z’n eentje voor de verkoop shirts en van reclameborden. Tienduizenden guldens per jaar heeft hij voor HZVV verworven. Daarnaast deed in zijn, in 28 oktober 1993 gestarte, bedrijf Aero Verkoop BV in de verkoop van luchtreclame achter vliegtuigen. Herman combineerde alles en was ook met zijn commerciële geest de drijvende kracht achter de advertenties in de eerste presentatiegidsen en het aloude clubnieuws HZVV. Omdat aan de Bentinckslaan 62 de schoorsteen ook moest roken deed hij dat tegen een aangenomen bedrag. HZVV wist wat ze had en de meerwinst was een bate voor Aero Verkoop BV. Zo kon hij de liefde voor HZVV en brood op de plank voor zijn gezin combineren.

Dit waren de jongens waar Herman het voor deed in die tijd. Kiri haalde hij binnen, maar werd een moeizaam contract…Herman zie je niet op dergelijke foto’s. 

Het was ook kort op die fase dat wij elkaar voor het eerst ontmoeten. Achterin de kantoren van genoemde Bentinckslaan werd ik als nieuwbakken penningmeester ontvangen. Ergens in juni 1999 denk ik. Toen was het nog heel gewoon om en shagje te roken tijdens een overleg. Dat ging Herman gemakkelijk af, hij rookte veel (in mijn beleving). Zijn bureau was bezaaid met advertenties, proefdrukken, contracten etc. Over administratie ging ik het niet hebben met hem, maar over de baten van de presentatiegids voor HZVV.  Direct werd duidelijk dat Herman HZVV niet als een bijproject zag. Hij ging altijd vol overgave aan de slag met benaderen van het Hoogeveense bedrijfsleven. Er zullen bedrijven zijn geweest die bij het naderen van Herman wegdoken, want ze wisten dat ze een uurtje later een shirtsponsorcontract, een reclamebord en wellicht ook een advertentie of 2 rijker waren. Toen HZVV vond dat ze zelf die verkoop van advertenties moest gaan doen, omdat we d’r meer aan zouden overhouden, zo was de gedachte, toen was Herman helemaal niet moeilijk. Als zijn HZVV maar geholpen werd. Als HZVV maar kampioen kon worden of hoofdklasse kon behouden. Als de begroting maar rond kwam.  Andere ondernemers zagen ook wel dat Herman bijna meer tijd in HZVV stopte als in zijn eigen bedrijf.

Ook HZVV, het gebouw staat er nog niet, maar de reclameborden hangen d’r al. Zo is doorgebouwd op het werk van Herman als commercieel gezicht van HZVV. 

De Cruijff van HZVV

Overigens had Herman een bijzonder manier van contracten opmaken . Alles stond er op en altijd had hij dat voor elkaar. Maar de tekst liep scheef van het papier af. Iets met typemachine (handmatige printer voor jongeren) denk ik. Wat mij ook direct op viel was zijn prachtige eigen taalgebruik. Herman sprak met zoveel enthousiasme en passie dat hij zijn eigen combinaties van woorden maakte. Op dat punt heb ik hem wel eens de Cruyff van HZVV genoemd. Eigenlijk zouden zijn uitspraken voor de HZVV-ers (van weleer) gebundeld moeten worden. Maar hoewel zijn uitspraken bijzonder waren, de boodschap was positief. Zeker vanuit het perspectief van HZVV. Herman kon zich ook laten gelden en zijn soms scherpe mening te ventileren. Hij wist wel hoe hij het wilde hebben en nam dan geen blad voor de mond. Met de jaren zagen we hem milder worden.

De laatste jaren

Herman was naast ballenman, ook betrokken bij de HZVV oldstars. De 60-plussers die aan wandelvoetbal doen. Hij vond dat prachtig, vooral om wat we dan noemen de sociale component. Herman was toch al op het complex en deed daar in stilte zijn werk, maar op de woensdag genoot hij van de vriendschap van deze oldtimers. Dat kon ook heel goed als je zelf niet meer kunt voetballen. Zo waren deze mannen er voor Herman.

 

Herman op de tweede rij, tweede van rechts. 

Herman in blauwe trainingspak aan het trainen met de oldstars, links Frans van Dorst en rechts Jaap Tigelaar

Toen Simone, die natuurlijk met veel Rood-Wit-DNA geboren was, de kledingchef werd op het nieuwe complex, kwam er een vacature in het beheer van de ballenopslag. Een mooi project voor Herman. Vol overgave zorgde hij er voor dat dit onmisbare element voor alle teams klaar stond. Dag in dag uit ging hij naar HZVV om het ballenmagazijn te beheren. En ’s avonds nog een keer. Uit liefde voor zijn HZVV voelde hij zich zeker niet te goed om dat klusje op te pakken. Bescheiden deed hij dit werk voor zijn geliefde vereniging. Prachtig werk, wat met alle voorgeschiedenis uitmondde in het erelidmaatschap van HZVV. Terecht! De HZVV-sjaal, het blauw colbert met HZVV-speld en in de binnenzak dé HZVV-pen, Herman bewaarde en droeg ze met veel respect. De ondernemende geest werd minder en minder. Tot dat het september 2021 is geworden en de geest het niet van de slaap kon winnen. Een Rood-Witte-Werker is niet meer. We zullen hem missen. Zijn uitspraken, zijn support, zijn inzet, zijn trouw. HZVV is weer iemand verloren die ze duizendmaal dank mag schenken.

(een deel van de ) Familie Naberman, drie generaties gek van HZVV

Dus als ik aan Herman Naberman denk, dan komt het woord dankbaarheid bij me boven. Was hij er decennia voor HZVV, later was HZVV er voor hem. En dan denk ik vooral aan de Old Stars en zijn vaste HZVV-vrienden. Herman hebben jullie al een tijd niet gezien op de club, daarvoor was hij er vrijwel iedere dag. En niet even, maar vanaf de jaren 90 van de vorige eeuw en bijna elke dag. Nu had Parkinson hem in de greep. Hij verhuisde naar de Westerkim, waar hij de foto van de huldiging van Jan z’n 100ste wedstrijd op het kastje wilde hebben. Zo was HZVV toch een beetje dichtbij. Hij zal het gemist hebben. Vorige week woensdag was hij gevallen. Hij werd opgenomen in ziekenhuis en onderzocht. Leek goed te gaan, maar toen Herman in slaap viel, bleef hij slapen. Hij is niet meer wakker geworden en op 8 september 2021 in Hoogeveen overleden. Ik denk met zijn geliefde rode HZVV-sjaal om….

Daarom deze oproep: als u maandag naar de condoleance (maandag 13 september 1930-2000 uur, in de Businessclub HZVV) gaat, doe dan een rode sjaal om. Dat vind ik wel een mooi eregebaar jegens deze trouwe, hardwerkende en bijzondere HZVV-er.  Families Naberman en Hup, vele HZVV-vrienden van Herman veel sterkte met deze lege plaats, onze dankbaarheid blijft.

Bedankt Herman!  Als ik Jan zie spelen zal ik aan je denken….