Rijmend archief van HZVV-er EJK.

Opgesteld in de periode 1989-2000.  Frank de Boer (van Henk Spaan), Het Zwart gat (over de problemen met ons hoofdveld), de Zesdiaan, Het Einde. 

Frank de Boer

Dit gedicht van Henk Spaan gaat niet over Frank de Boer, over veel meer en dat zit verscholen in de laatste twee zinnen. Voor een ieder die nog met een vreemd gevoel naar Studio Sport zit te kijken. ‘Daar had ik kunnen staan’, het onderstaande gedicht. Met dank aan Henk Spaan. En ook voor ‘Hard Gras’: ga zo door.

“Als Frank scoort, een kopbal

of een knal voor twee

Scoren wij mee

En we ontsteken vuurpijlen

Zevenklappers, donderbussen

Want niet alleen de spelers

Dromen van zulke momenten

En het sentiment daartussen”.

 

 

Het zwarte gat

Gruwelijk is dat

ons Hoofdveld is veranderd in een zwart gat.

Ook de sterrekundigen kennen zoiets

volgens geleerden is daar achter niets.

Geldt dat ook voor HZVV’s heilig grond

helpt daaraan geen koeiestront.

Wat betekend dit onheilspellende veld?

Wordt veld twee straks onze held?

Erkent het eerste na klassebehoud

ons tweede veld is ‘goud’?

 

De Zesdiaan

De zesdiaan dat is u allen bekend

dat is een speler van het zesde, waarlijk een VENT.

Een man recht van lijf en leden

een man die moedig menig sportieve strijd heeft gestreden.

De zesdiaan de menselijkheid straalt van zijn postuur

hij verdedigd club’s-kleuren te zwaard en te vuur.

Rank in voetbalkostuum gestoken

heeft hij menig vrouwenhart doen koken.

Stoer en heersend op de groene mat

kreeg hij menig wijfie plat.

Als toppunt van masculiniteit

speelt de zesdiaan vaak in een broek, zo groot zo wijd

dat indien de alles verterende oogopslag van de vrouw

juist geraakt tot jou

bij het ten volle aanschouwen niet even wacht

zo in het midden, bij de zwelling van jouw geslacht.

De Zesdiaan, getooid met vele uitingen van reklame

heeft dus altijd oog voor de charme van een dame.

Echter naast God, vrouw en vaderland

vertroubeld nog een fenomeen ons verstand.

Zo tegen de vrijdagmiddag

verschijnt er op ons gezicht een vorstelijke glimlach.

Bijna zijn wij weer bevrijd

van door-de-weekse strijd

De race om succes, klanten, kwaliteit, promotie en poen

daar kunnen we best weer even twee dagen zonder doen.

Vrijdagsavonds gaan wij vroeg naar bed

Eindelijk de wekker hoeft niet gezet.

Des avonds echter vroeg

vraagt de vrouw waar dat op sloeg

de gehele dag van huis

en ’s avonds ook nog aan de buis

voetbal, voetbal

ik wordt d’r gek van.

Einde van het seizoen 1995/1996

HET EINDE (EEN NIEUW BEGIN?)

Na een kortstondig lijden

moeten wij u helaas berichten van het verscheiden,

het sterven en heengaan

van de reden waarom wij allen hier staan.

Beste mensen

HZVV-6 is niet meer, en zal niet meer zijn

de zesdiaan van weleer

hij keert nooit en te nimmer weer.

Stel voor: moment van overdenking.

In oktober negenentien negenentachtig

het was fris, herfst en de wind blies krachtig

over ons zo fraaie sportcomplex Bentinckspark

als het negende zich opstelt en één hark

als stoere ferme knapen op een rij

want wij, wij worden gesponsord door de Kei.

niet wetende wat hen te wachten stond

keken de zesdianen middels de Hgvsche courant trots in het rond.

Nog even voor de volledigheid het team dat destijds als zesde begon

kwam, zag en overwon:

van links naar rechts Rolf Buikema (zonder bril)

Wander Rotmensen als die mopperde was bijkant het hele zesde stil,

Eric-Jan Kreuze onjuist gespeld, waar ja, die was ook net opgesteld.

Henk Okken,

nam na een fors knieblessure de sokken,

Jan Verschuur, die werd het na het trouwen toch wat duur

Middelste rij

hij maakt ons nog iedere zaterdag bij

Jan Nijmeijer

getooid met de glimlach van een jonge vrijer

Cor Schelhaas zonder snor

en daarnaast nog een Cor

niet zonder, maar met

vele krullen onder zijn pet

Bert ten Kate

maar dat mocht niet bate

Millar, Roger

die deed al snel niet meer mee

Harry Sok

hij zat al gauw weer bij de hennen op de stok

IJmker, Rien

had het na knieblessure en geboort van ’t eerste kind snel gezien

Berry de Jonge

bekend om zijn … als een paard zo’n grote …… longe

de Jonge, Henk

weet dat ik van zijn afscheid denk

bij ons in het zesde was maar plaats voor één Henk.

dat was Koster, Henk.

Gerwin Fieten

liet iedere linksback nagenieten,

en good-old Jan Groote,

liep die niet met shag in z’n pote ?

dan was ‘m na de bowling wel iets ontschoten.

Triest om zo dit jaar te moeten besluiten

om woorden van afscheid en weemoed te moeten uiten,

dit zo succesvol begonnen seizoen

in gedachten hebben we maanden om het vice-kampioenschap mee mogen doen

met name door van SCN en DZOH te verliezen

moesten wij uiteindelijk behoorlijk naast de pot piezen.

sommigen vonden de non-promotie niet zo erg

nog een klasse hoger en zij moesten niet tot op het tandvlees, maar tot op het merg.

Naast verliezen van HZVV-8,

heeft dit jaar ons ook vele mooie momenten gebracht.

bij mezelf begonnen en niet door bescheidenheid geplaagd

hebben wij ontvangen waarom in gebed is gevraagd.

wij kregen een beeldschone dochter aangemeten

en dan heb ik ‘m toch niet alleen met pissen versleten.

Ook Jaap droeg zijn zaadje bij

een derde zoon maakt HZVV weer blij.

Ook laatste man Klaas doet zijn positie eer an

omdat hij, voor Bram, weer libero’s halen kan.

Dan waren er de huwelijken

wederom hebben enkele zesdianen moeten bezwijken.

geen van de vrouwen voelden zich bezwaard

zij zeien: ” wei griep de gelegenhied bij de board”

want zoals e schreven stond

“van achter heft een gladde kont”

Henk en Marcel

over het algemeen reden jullie je wel

wordt het echter soms wat te veel

en denk je het lijkt wel of ik in een “bavaria-reclame” meespeel,

stop met het geouwehoer

luister dan naar het advies van een drentse boer:

Zeg het met bloem’n zei de boer en hij zette zien Trien op de kop in de dalia’s”

De dames ook nog geluk gewenst met de echtverbintenis

wij hopen dat het voetbal geen stoorzender is.

Voor de vrijgezellen nog even dit

ik vindt dat er een kern van waarheid in zit

“een vrijgezel hef maor de halve wereld,

maor hij kan ook met de helfte toe”.

Terug naar het voetbalspel

met de overlijdensafkondiging trok ik al even aan de bel.

Het zesde is niet meer.

Keren die oude tijden nog weer?

die tijden waarin wij schouder aan schouder,

broeder naast broeder,

mano a mano

vochten

de duels op zochten

omdat we wisten

als we per abuis de bal eens misten

en een beentje mee zouden nemen,

waarna de tegenstander een zware overtreding zou claimen,

dat 12 kamaraden ons terzijde zouden staan

en die tegenstander zich drie keer zou bedenken voor ons te slaan.

Zal onze broederschap als Vijfde dezelfde zijn?

het einde van de Zesdiaan doet zo onmetelijk veel pijn!

Het voelt alsof een deel van ons leven is afgesloten

een deel waarvoor we bloed, zweet en tranen hebben vergoten.

De Zesdiaan wordt nu een Vijffer, een vijf-ist?,

Hoe heeft de coordinerend leider zich vergist????

er is niets aan te doen de mannen van het Zesde dat zijn in vervolg de “Vijfjes”

Maar eind goed al goed beter een vijfje dan een viertje!!!!!!!!!!!!!!