Tommy Wieringa schreef in het NRC van vorige week: Het CDA is de zieke man van Den Haag, en Rutte de stok die de zieke man overeind houdt. Alles voor een kabinet in dezelfde samenstelling als het vorige. Dezelfde horken, dezelfde visieloosheid. Rutte III dat zichzelf baart als Rutte IV. De hel is de herhaling. In deze blog ga ik op deze uitspraken in.
De hel is de herhaling?
De woorden van Wieringa galmen na in mijn hoofd. Toch al een ruimte waar veel galmen om voorrang strijden. Over dat kabinet Rutte IV wil ik het niet lang hebben. Ik zou zeggen liever geen hel van herhaling: laat D’66 het vooral waar maken. Aangezien altijd de VVD mee moet doen (ook goed voor de Hoogeveense vertegenwoordiging in Den Haag, kijken wat Mark S. kan realiseren!) stel ik een minderheidskabinet voor. De Scandinavische voorbeelden spijpelen langzaam door naar het meest zuidelijke Scandinavische land Nederland….
Scandinavische landen hebben al enkele tientallen jaren te maken met dergelijke politieke situaties. Tussen 1970 en 2007 waren in Zweden, Noorwegen en Denemarken van de in totaal 46 regeringen er 39 minderheidskabinetten. Dat heeft geleid tot een belangrijkere rol van het parlement, doordat het actief werd betrokken bij de besluitvorming; de regering moest wel.
In Scandinavië werd men min of meer gedwongen te denken in minderheidscoalities. In de jaren zeventig slonk het zetelaantal van de oudere partijen, terwijl nieuwe partijen opkwamen. Het vormen van een meerderheidscoalitie werd moeilijker. Dat is wat we nu in Nederland zien gebeuren.
Sinds juni 2019 wordt Denemarken bestuurd door een sociaaldemocratisch minderheidskabinet onder leiding van Mette Frederiksen. Het kabinet heeft steun van vier partijen, zoals het links-liberale Radikale Venstre. De sociaaldemocraten (Socialdemokraterne, SD) wonnen de verkiezingen van 2019 door in te zetten op een strenger migratiebeleid en investeringen in het Deense welvaartsstelsel. Frederiksen volgde de links-liberaal Lars Løkke Rasmussen op. En als ze dan nog Europees kampioen worden dan zijn ze al op twee fronten een voorbeeld voor Nederland…..hoorde dat Frank de Boer ook al in Denemarken gesolliciteerd heeft….
Zie verder: Politieke situatie Denemarken – Europa Nu (europa-nu.nl)
CDA een oude man?
De formatie, daar ben ik dan wel uit…..dan hoeven we ook niet meer te leunen op de stok van Rutte en kunnen we ons opmaken voor inhoudelijke politiek, kritische geluid, Pieter kan weer terug komen en we kunnen in 2021 tot 2025 een eigen geluid laten horen. Hoekstra kan laten zien wat hij waard is als niet-bestuurder en CDA kan in 2025 als geluid van het midden met haar filosofie van ‘meer samenleving, minder overheid en minder markt’, ook een duidelijk positie kiezen.
Maar het CDA is de zieke man van Den Haag….ik zie ook wat er gebeurd en wat er geschreven wordt. Maar ik zie dat toch anders. CDA is geen zieke man, maar een middelbare (geboren in 1981) vrouw met Christelijke achtergrond die in een midlifecrisis verkeerd. We noemen haar verder Elise (God is haar redding). De midlifecrisis is niet eens zo ontstaan uit Elise zelf. Ze heeft haar visie aardig op rij. Ze is druk met nieuw noaberschap (ze las een rapport zij aan zij en wilde dat graag concreet maken). Nee, de crisis wordt sterk beïnvloed door haar familie. Een heel diverse familie. Zo is er een neefje die in een rare deal met ambtenaren op eens veel geld verdient heeft, accountants konden (nog) niks onoorbaars vinden, maar vreemd is het wel. Dan is er een oudoom in Limburg die goed voor zijn eigen inkomen gezorgd heeft. Een tak van de familie in Brabant die in een raar huwelijks bootje stapte en inmiddels ook al weer in scheiding ligt. Overigens wel een hele grote mond op zetten als het gaat om de gang van zaken in de familie, vooral die nicht uit Hedel. Dan is er die intelligente, maar soms moeilijk te volgen volle neef uit Enschede. Hij wil eigenlijk even niets meer met de familie maken hebben, maar in de familie is hij zeer geliefd. Na de zomer moeten we toch kijken hoe de verzoeningsgesprekken lopen en of dan de lucht geklaard kan worden. Elise heeft er een hard hoofd in, maar als de gesprekken met de buren over samenwerking juist uitpakken kan haar familie zich herpakken.
De gesprekken over samenwerking de buren lopen echter niet echt naar wens. Elise heeft jaren goed samengewerkt met haar rechter buren, maar vraagt zich nu toch af of die buurman wel alles zo open en eerlijke met haar gedeeld heeft. Helemaal rechts van haar wonen inmiddels een 5-tal buren met meest bizarre opvattingen. Daar moet Elise niks van hebben, ze sluiten mensen uit en roepen in de buurt van alles zonder dat ze zelf in de spiegelkijken. Ze hoorde dat meest rechtse huis in de straat als een dictatuur door de heer des huizes wordt geregeerd en dat links daarvan een academische buurman woont die nog een beetje in de Gouden Eeuw leeft. Links wonen ook liberale buren. Ze hebben een goede visie, maar Elise krijgt wel het gevoel dat ze net iets beter zijn dan de rest in de straat. Nog een paar huizen naar links wonen ook aardige mensen, één heeft veel bestuurlijke kwaliteiten, maar heeft grote moeite om de oude overtuigingen in praktijk te brengen en tot compromissen te brengen. Nog een huis verder woont een Christelijk gezin waar Elise het inhoudelijk erg goed mee kan vinden, maar ze zijn volgens Elise ook wel wat idealistisch. Mooie dromen, maar daardoor eten soms met z’n allen dagen lang meloenen. Onder dezelfde kap woont een leuke familie, de jonge vader die graag met oprolde hemdsmouwen de buurt toespreekt is een aansprekende krullenbol. Hij kijkt helder de wereld in, maar heeft eigenlijk nog nooit echt een verantwoordelijke baan gehad, Elise vraagt zich af of zijn ideeën ook in bij de wijk of de stad van vandaag passen. Samenwerking op bepaalde dossiers ziet Elise wel zitten…maar dan komt hij weer met ideeën die volgens Elise niet goed uitvoerbaar zijn.
Terug naar haar eigen familie. Een oude verantwoordelijke familie. Jarenlang droeg de familie als ‘save pair of hands’ bij aan de ontwikkeling van de stad. De doordachte filosofie en de concrete plannen in de eerste versie van het familieplan ‘2021-2025’ spraken Elise erg aan. Nu bleek dat de oom die familieoudste wilde worden die plannen met het familieberaad wat bijgeschaafd had. Elise was bij die familievergadering aanwezig, maar zag er toen nog niet zo in wat de gevolgen van de wijzigingen waren. Van haar neef uit Enschede had ze dat ook niet echt meegekregen dat hij er erg tegen was, later ging er een mail in de familiemail rond waarin dat wel duidelijk werd. Jammer dacht Elise, dat had ik wel eerder willen weten. Heb ik niet goed opgelet? Wel werd duidelijk dat het familieberaad met een verkiezing van de familieoudste een verkeerde afslag genomen had. Dat de familie daar ook erg verdeeld over dacht. Gelukkig hebben ze in september (weer) een grote familievergadering en zullen dan terugkeren bij hun grondbeginselen en daarop nieuwe afspraken in de familie maken. Daarbij realiseerde Elise zich, dat de familiewaarden veel belangrijker waren dan wie de familieoudste is of meet welke buren je beter kunt samenwerken. Haar familie kan namelijk altijd terugvallen op die oude waarden. De betekenis van haar naam kon niet beter gekozen zijn….halleluja!
Verre achterneef van Elise, EJK
