Gisteravond was ik (als gezinsuitje) bij Lubach. Het liet met niet los hoe hij bezig is met God & Geloof. Dat doe ik ook. We komen geloof ik tot verschillende conclusies. Dat mag ook…..hij laat m.i. maar één kant zien van ‘worstelen met Geloven’.  Ik schreef er deze blog over. 3V’s (verslag om te vertellen en te verwerken). Beste Arjen Lubach, natuurlijk is uw voorstelling grappig en vol satire en natuurlijk moet ik dat onderscheiden van jouw opvattingen in daily life, maar ik zag in jouw voorstelling een rode draad. Je zei namelijk wel 8 keer (om aan te geven dat het niet lang meer zou duren) ik ben zo klaar met de kerk. Of bedoelde je ‘ik ben zoooo klaar met de kerk’. Als in: ik het heb met het lid zijn van een kerk wel gehad?

’s middags zat Arjen al klaar in de zaal…! 

Jouw kwaliteiten om ad rem te reageren, om jongeren en jonge mensen aan te spreken (ik ben verdorie een familie-uitje geworden), om de taal van de jongere te spreken zijn geweldig. Je interactie met de zaal, het uitspelen van arme en rijke dorpen rondom Hoogeveen en het individueel wegzetten van ‘bijzondere mensen’ in het publiek zijn ongeëvenaard. Het wegzetten van Thierry Baudet als een semi-wetenschappelijke gebakken lucht verkopende politieke nietsnut is zeker grappig. Je had zelfs nog wel een aantal andere uitwassen van onze politiek te kijk mogen zetten. Maar dat kan natuurlijk iedere zondag nog. Prachtig was ook de WOKE-houding. Jouw afzetten tegen mensen die het allemaal beter weten of beter doen. Je hield ‘Luizenmoeder-achtig’ ons de spiegel voor. In de Tamboer trekken van ’t Hek, Bert Visser en vergelijkbaar als enige volle zalen. Mensen willen vermaakt worden, maar willen ook aan het denken gezet worden. Bij ZML doe je dat elke week. Je zou kunnen zeggen, de mens heeft enige prediking nodig?

Overigens moet ik ook wel wennen aan het feit hoe gewoon jij spreekt over schijnbaar alle daagse dingen als pijpen op de parkeerplaats, fisting, raciale tegenstellingen, kanker en het syndroom van down, porno en seks in het algemeen. Hoe gemakkelijk jij daarmee omgaat maakt dat het gewoon wordt en ik vraag me af of ik dat wil. Dank dat je me daarover ook aan het denken zette.

Gereformeerde kerk van Lutjegast

Je gaf aan dat deze voorstelling meer een persoonlijke voorstelling zou worden. In de voorstelling kwam tientallen keren jouw moeiten met het geloof, God, Kerk en allerlei daarmee verbonden aspecten aan de orde. Mooi hoe je de rol van met name je vader beschreef. Je bracht het persoonlijk en zeker ook ‘de sketch’ over het briefje in het handschoenenkastje was van grote klasse. Op zo’n verfijnde manier beschreef je de liefde over tegenstellingen heen tussen vader en zoon. Een onvoorwaardelijke en blijkbaar onuitgesproken liefde. Waardering hoe je die vader in jouw leven respectvol behandelde terwijl je van zijn overtuigingen niets heel liet.
Je beschreef het onzinnig lijden en sterven van je moeder, je beschreef de inmiddels PKN Kerk van de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw. Harde banken, kindernevendienst en hoe Mozes door de rode zee trok. Poëzie en magische verhalen als het scheppingsverhaal of het ‘openen van het pad door de rode zee’ werden door jouw met satire behandeld. De schepping van neushoorn, hond en nutteloze wezens 4000 meter onder de zeespiegel werden behandeld. Je omschreef kerkgangers als pepermunt weg knagende provincialen. Je beschreef de kerk uit jouw kindzijn als een saaie kale schuur. Je beschreef de onzin om liedboeken mee te nemen. Je beschreef hoe een preek op jou over kwam. Hoe diep een grondtoon van het orgel ging en hoe mooi muziek was wat een dranklied bleek te zijn. Kortom samen met 900 Noordelingen was je ruim 2 uur bezig met de aanvechting die het geloof jou geeft. Wat juf Antje in jou gestopt heeft op de kindernevendienst gaat er niet zo maar uit zei je. Immers als je een kind volstopt met friet en chocolademelk dan krijgt het vanzelf obesitas. Eigenlijk zei je daarmee ik ben geïndoctrineerd en heb me daarvan vrij gemaakt. Je metafoor was wellicht ook de verhuizing van Groningen naar Hilversum of nu de tegenstelling tussen Lutjegast en mondaine Amsterdam. Waar je natuurlijk als mannen wel hand in hand mocht lopen en je deze gasten niet hoeft ‘toe te knikken’.  Arjen Lubach heeft zich van die wereld van de Lutjegaster gelovigen vrijgemaakt.  Je sloot af met dat je zelf je leven moet inrichten. Dat je best zonder een God preitaart kunt maken. Dat om goed en kwaad te onderscheiden, om lief te hebben of om iets zinnigs van je leven te maken je geen schepper nodig hebt. Daarmee gingen 900 mensen voldaan naar een drankje toe. Clownesk ging je daarna op de foto met velen. Genoot van de aandacht of deed je opgedragen PR-werk. En wij gingen naar huis. We konden ergens over nadenken. Ik heb even geapplaudisseerd na afloop, maar ook niet uit volle overtuiging. Was ik vermaakt? Was ik aangespoord om na te denken over het leven? Dacht ik dat ik ook iets met de ex van Baudet zo willen (geen idee wie ze is).

Wellicht wil je niet dieper in de ziel van je programma laten kijken, maar ik wil toch wel zeggen dat ik die ander kant van geloven anno 2019 erg miste in jouw voorstelling. En dan doel ik niet op de vervanging van banken door stoelen, of de beamer voor liedboeken en rockgitaren voor orgels. Dat zijn verschijningsvormen. Je bent welkom in mijn kerk dat eens mee te maken. Kom eens naar ‘Juich Hoogeveen’ zou ik zeggen. Of ga naar de VBG in Drachten, de Doorbrekers, Mozaïek 0318, de Basis in Apeldoorn, enz. enz. Maar het zit wel dieper dan verschijningsvormen. God, Creator en Almachtige is een moeilijk fenomeen. Zeker in een rationele wereld van nu. Soms denk je ‘dat heeft zo moeten zijn’. Zou God iets bedoelt hebben met het lied wat jou zo raakte? Natuurlijk je kunt zeggen het is toeval, maar hoe mooi zou het zijn dat het lied een impliciete aansporing was om mensen te vermaken. Dat lukt je jou immers, o.a. gezien de overgang van kleine naar de grote zaal, heel goed. God liefhebben, hem aanbidden door coole muziek, samen christenen zijn en mensen, zoals asielzoekers of anderen in nood helpen, het geeft zoveel moed en energie. Muziek ontroert en God boodschap zet ons aan het denken over wat we doen. Dat we geen Christelijke Wokers moeten zijn, maar onze blijdschap mogen delen. Dat opgewekt in het leven en in het sterven mogen staan. En ik snap ook best dat het leven na dit leven onvoorstelbaar is. Ik ben alleen maar dankbaar dat ik mijn leven mag leven in vertrouwen. Opwekking 798 met harde gitaarmuziek d’r onder: Houd vol, houd vol, Hij laat niet los. God is voor ons, God is naast ons, God is altijd om ons heen. Laat maar komen wat hierna komt, Hij laat je niet los. Niet in Amsterdam, niet in Lutjegast, niet in Oldeberkoop, waar ook. Ook niet op de laatste dag van ons leven en daarna. Vertrouwen geeft blijdschap en een waardenvol leven. Dank Arjen Lubach dat je ons daarover weer aan het denken hebt gezet. Hij laat niet los en dat is geen beklemming maar vrijheid om te genieten en om door Arjen Lubach aan het denken te worden gezet….!

Om te luisteren:

Grappig dat Pinksteren Arjen Lubach ook aanzet tot verkondiging van zijn boodschap