<brief 1> Dag Jorrit (en Dagmar),
Het leek me goed om jullie een eerste brief te schrijven onder de titel ‘times they are changing’. Natuurlijk is jullie leven flink veranderd, maar ook bij Afier heeft inmiddels een grote verandering plaatsgevonden.
Wij zagen dat jullie volgens de site inmiddels in Bergen zijn. De zwerftocht door Scandinavië verloopt voorspoedig? Wij zien vooral berichten van lekker eten op jullie blog www.jorritendagmar.nl verschijnen…en dat er in Scandinavië maar weinig kappers zijn….:-). Ook uit de foto’s met toch een aardige hipster baard maken we op het fenomeen vrijheid zich gesetteld heeft in jullie harten. Ruimte en vrijheid is er volgens mij genoeg in Zweden en Noorwegen. Zelf had ik mijn supporters thuis voorgesteld om naar de Midzomernacht te gaan deze zomer. Maar dat leeft toch minder bij pubers. Wellicht zien we nog een paar mooie foto’s van jullie tijdens de langste dag van het jaar? Hoe ziet jullie schema er globaal uit? Een (ex-) accountant plant maanden vooruit…ja, ik snap het. Je bent geen accountant meer en hebt vast geen planning. Dan dé vraag: wat is er vergeleken met de heerlijke tijd bij Afier Acc’s veranderd?
Afier is zeker veranderd!
Afgelopen dinsdag 23 juni 2015 heeft Erik bij Trip na goed overleg de verkoopovereenkomst getekend van zijn aandelen. Om 11.16 uur op die ochtend was de samenwerking in een ‘maatschapsverhouding’ tussen de Big 4 van Afier voorbij. Erik gaat CEO worden bij Heuvelman Groep in Delfzijl. Hij vormt daar een nieuw team met Martijn Heuvelman, Luuk Knol en Bassam Mouchawrab. Het team Erik-Jan, Marc en André zal verder moeten als Afier. Vroeger zat ik ook altijd te snotteren bij het ‘kleine huis op de prairie’ (jeugdserie van de EO, zegt je waarschijnlijk niets, God wat word ik oud). Maar op deze dinsdagmiddag zat ik ook een beetje te snotteren achter mijn PC op kantoor. Riemie heeft het vast wel gezien, maar er wellicht niets achter gezocht. Toch een maat verloren. Een verkleinwoord als maatje is hier om twee redenen niet op z’n plaats. Ten eerste: Je noemt iemand van > 110 kg geen maatje? En ten tweede: we zijn bij Afier altijd wel 4 maten geweest. Dat is voorbij en we werken gewoon door! Times they are changing is ook een fact of live.
Op vrijdag 19 juni en zaterdag 20 juni hadden we ter gelegenheid ons 10 jarig bestaan een feestje gevierd bij Guus Meeuwis. Guus Meeuwis die bij mij ook de volgende dag nog naklonk in mijn hoofd. In dat geval met een hamertje. Dat was leuk. Samen met Riemie (80-20%) had ik dat georganiseerd en dan ben je dus toch vooral met alles erom heen bezig. Bij het gezamenlijke ontbijt om 10.00 uur nog Erik toegesproken. Leuk proberen te doen is toch beetje mijn deformatie. Dus ging het over Deense broodjes die door Erik als fruithapje werden aangemerkt. Over traktaties bij de komst van nieuwe klanten. De (letterlijke) groei van Afier, natuurlijk over paaltjes en BMW’s, Erik en ICT, iets met witte en roze laarzen, ook handig in de baggerbusiness. En het was een leuk moment. Zelf was ik dus vooral bezig om de goede dingen te zeggen. Erik gebombardeerd toch de eerste officiële ambassadeur van Afier. De eerste ambassade van Afier zat al in Hoogeveen…maar in Delfzijl openen we vanaf 1-juli de tweede. Voor sommige was dit bijzonder. Marjan had bijvoorbeeld 22 jaar met Erik gewerkt. Zelf heb ik hem in 2003 leren kennen, maar vooral de jaren 2004-2012 hebben we zeer intensief samengewerkt. Vaak met ‘warme jaarrekeningen’ naar de grote groep superklanten die we mochten bezoeken en mochten helpen. De vaak in een heel plezierige sfeer die Erik en ik hadden bij onze klantgesprekken. Bij Niekus en Tienke, bij Richard, Girbe, enz. En natuurlijk bij Arie Heuvelman en zijn zonen en later nieuwe directeuren. Die laatste groep wisten Erik dus te overtuigen om na 10 jaar (of 11 als je de voorbereiding mee telt) van Afier over te stappen naar ‘de natte aannemerij’. Een prachtige uitdaging. Erik gaat gelijk aan de slag met de organisatie, de markt, de klanten, overnames en twee heel opvallende zaken: ICT en MVO.
Erik lacht bij Guus
ICT & MVO
Ik zei al ‘times they are changing’. Nu Erik wat verder af komt te staan van de adviseursrol en zelf aan de knoppen komt te zitten zijn dit de eerste onderwerpen die hij moet oppakken. Dat is voor mij opvallend, maar niet onverwacht. Adjiedj Bakkas heeft het (zie eerdere blogs van mij, november 2014) gezegd: de drivers voor vooruitgang zijn ICT en sustainability. Dus dan is Erik strategisch bezig. Heuvelman implementeert een toppakket (met de nodige risico’s die in ieder pakket en implementatie zitten) voor de natte aannemerij en Heuvelman is duidelijk gefocusd op MVO. Arco Heuvelman liet dat ook al met mooie voorbeelden zien. Maar MVO is niet alleen een overtuiging. Het is ook een zakelijke noodzakelijkheid. Heuvelman besteed veel uit aan overheden en die vragen om een MVO-beleid en zelfs om concrete MVO-acties als het gaan om people (mensen uit de kaartenbakken van een gemeente aannemen bijvoorbeeld). En natuurlijk planet (diesel-uitstoot minimaliseren, natuur (flora en fauna) niet beschadigen, grond met de juiste kwaliteiten behandelen). Heuvelman is op dat vlak dus ook een uiterst modern bedrijf. Erik kan zijn handen wel uit de mouwen steken. Gelukkig kan hij altijd terugvallen op ondersteuning van Afier. ICT-kennis is voorhanden. Word tijd om ook op MVO-vlak verder te komen. Ben benieuwd hoe de vennotenvergadering van Afier daar tegenaan kijkt….
Ik was donderdagavond (politiek zelfs afgezegd voor een keer) bij de MVO-denktank Drenthe. Mensen uit politiek, milieufederaties, maatschappelijke ondernemingen en ondernemen. Zelf ben ik bijna een beetje van alles. Prachtige inspiratie van Anne Jan Zwart. Voormalig eigenaar van EcoStyle en nu ontwikkelaar van het meest duurzame bedrijvenpark van Nederland. Een ambitie die naar 12 jaar de waarheid wordt. Prachtig om, in de hoek van Drents-Friese woud, Dwingelerveld, Appelscha en ga zo maar door, zo’n mooi bedrijfspark te zien ontstaan. Je zou d’r haast als ‘groen-oranje’ accountant je willen vestigen. Maar ook de bijdrage aan deze ronde tafel (ongeveer 12 deelnemers) van Willem Lageweg (directeur MVO-Nederland, rijdt overigens Prius Erik!) was prachtig. In paar korte zinnen legde hun doelstellingen en ontwikkelingen uit. Prima voorbeelden van duurzame ondernemingen die (mede daar door) prachtige resultaten behaalden. Dat was inspirerend omdat er ook voorbeelden van financiële dienstverleners zijn. Delta Lloyd die een schuldhulpprogramma heeft opgezet waardoor voor de mensen in moeilijkheden maar één instantie hen komt helpen en daarmee alle tientallen deurwaarders voorkomt. Of een advocatenkantoor dat een programma aanbood om bedrijven te helpen die mensen met moeilijkheden wilden aannemen maar op zien tegen ziekterisico’s of arbeidsrechtelijke problemen. Ik reed terug door onze mooie groene provincie, de duurzaamheidsprovincie zou ik zeggen, en dacht: ‘wat zou Jorrit gedaan hebben’? Wat is de MVO-uitdaging die Afier aangaat? Ik kom schrijf hier een aparte blog over vanuit een oproep die ik nu al vast doe: vanuit de kracht van een accountantskantoor zoek ik naar een maatschappelijke doelstelling die wij kunnen nastreven…kunnen wij naast onze Assurance-rol van nog meer directe maatschappelijke betekenis zijn. Want ‘times are changing’.
Terug naar Tynaarlo: we zijn dus niet allen jouw inspiratie kwijt, maar ook Erik. Tijd voor wat nieuw elan en natuurlijk heb ik dat al in de steigers staan. We komen daar in een volgende ‘brief’ wel op terug. Jouw ideeen uit bosrijk Scandinavië nemen we graag mee…al met accountants gesproken? Vast niet, wel in de plaats Jonkoping of Uppsala geweest??
De studie van Dag Hammerskjold
Daar in die plaatsen is namelijk Dag Hammerskjold respectievelijk geboren en na het ongeluk in Zambia begraven. In ieder geval, het boekje al uit? Het valt niet mee….ik vind hem soms moeilijk te lezen, maar je ziet wel dat hij ver gaat in zijn gedachten over leven, mensheid, God en zaken van boven het alledaagse. Hij begon zijn boek ‘merkstenen’ met de volgende tekst (en daar sluit ik graag mee af, hebben we iets om over na te denken en past goed bij jullie reis in onbekende landen):
Verder word ik gedreven, een onbekend land in.
De grond wordt harder, de lucht prikkelender, kouder.
Aangeraakt door de wind vanuit mijn onbekende einder trillen de snaren in afwachting.
Aldoor vragend zal ik aankomen, daar waar het leven wegklinkt – een klare zuivere toon in de stilte.
Glimlachend, open, standvastig – het lichaam vrij en beheerst.
Een man die werd wat hij kon, en was wat hij was – steeds bereid alles bijeen te brengen in een enkelvoudig offer.
Morgen zien we elkaar, de dood en ik – Hij zal zijn degen stoten in een wakend man.
Maar hoe schrijnt de herinnering aan elk verspild uur.
Hoewel Het Einde hem bezig houdt, lees ik daar ook in dat ‘herinneringen aan verspilde uren schrijnend zijn’. Jullie ‘verspillen’ nog maar mooi een paar uur. Het zal je duidelijk worden dat het geen verspilling is, maar verrijking….op naar prikkelende luchten!
Vaya Con Dios,
EJK