Waarom nog CDA?
De afgelopen weken kreeg ik regelmatig de vraag ‘ben jij nog lid dan’? Dat er wat aan de hand is bij CDA en bij dat ene lid in Enschede dat is wel duidelijk. Maar ik wil toch in een blogje toelichten waarom ik me nog steeds thuis voel bij het CDA.
Ook dit weekend weer een groot artikel over wat er mis is bij het CDA. Na verlies bij de verkiezingen, notulen ministerraad, affaire Sywerd, notitie Omtzigt, lijsttrekkersverkiezingen, nu weer FTM met een ‘analyse’ van de schenkingen aan het CDA. Gedaan om het verkiezingsprogramma te beïnvloeden zo stelt FTM. Afgezien van de vraag of je het eens bent met ‘Team Hoekstra’ en ‘New Deal’, ga je dan wel voorbij aan het feit dat deze zaken altijd door een congres moeten….echter het CDA ligt erg onder vuur. Tel daar nog even wat ellende uit Limburg of Brabant bij…dan is er toch zeker rook. Dan zal er ook wel vuur zijn. Waarom dan toch enthousiast over CDA zijn?
Eigen bubble
Natuurlijk heb ik alles gelezen rondom ‘Notitie Omtzigt’, maar ik werk in de CDA-bubble Hoogeveen. Daar gaat wellicht ook niet alles goed, maar invloed van ondernemers? Lijsttrekkersverkiezingen? Onveiligheid in de fractie of partij? Klein groepje wat verkiezingsprogramma maakt of amendeert? Ik zie dat in Hoogeveen niet. We hebben goed contact met ondernemers, maar ook schuldhulpmaatjes, bibliotheek, SWW (welzijnswerk), minima en maxima….kortom we staan midden in de samenleving.
Idealen
Ayfer Koç schreef het op de dag van het vertrek van haar man Pieter bij het CDA. Ik blijf lid omdat ik bij het CDA het beste mijn idealen kan verwezenlijken. Dat heb ik nu ook. Natuurlijk kijk ik ook wel eens bij andere verkiezingsprogramma’s, luister naar lijsttrekkers of lees een achtergrondartikel. Echter is zoek een partij die primair sociaal en rechtvaardig is. Die de Schepping hoog heeft, maar sociale en economische belangen meeweegt. Die werkt aan een eerlijke economie. Die niet economische belangen laat overheersen. Die niet té sociaal acteert, maar opereert vanuit kracht van het gemeenschappelijke. Modern noaberschap uitdraagt. Lokaal, maar ook zelfs landelijk of in Europees verband.
Echtgenote Omtzigt blijft CDA-fractievoorzitter Enschede | Politiek | pzc.nl
Christendemocratie eindig?
Vaak wordt beweerd dat de christendemocratie vanwege secularisatie en kerkverlating haar beste tijd heeft gehad. De samenleving zelf vertoont ondanks tegenbewegingen veel tekenen van christendemocratisch denken, verbondenheid, initiatieven en verlangens. In onze samenleving zien we veel positieve gevolgen van de Christendemocratische filosofie. De overtuiging van het christendemocratische gehalte van de samenleving is mede gebaseerd op de Italiaans-Amerikaanse politicoloog Carlo Invernizzi Accetti. Zelf liberaal beschrijft hij in What is Christian Democracy? hoe de christendemocratie Europa heeft gevormd. Ze wist na de Tweede Wereldoorlog het nog altijd aanwezige rechtsextremistische monster te temmen door verzoenend de basis voor de EU te leggen. En ook de opbouw van de welvaartsstaat is mede aan haar te danken.
Wat schrijft Invernizzi Accetti?
Christendemocratische actoren en denkers hebben het voortouw genomen in veel van de belangrijkste politieke veldslagen van de twintigste eeuw – van de opbouw van het internationale mensenrechtenregime, via het proces van Europese integratie en de oprichting van naoorlogse welzijnsregimes tot het Latijns-Amerikaanse ontwikkelingsbeleid tijdens de koude Oorlog. Toch blijven hun kernideeën grotendeels onbekend, vooral in de Engelssprekende wereld. In zijn boek ‘What is Christian Democracy’ combineert Carlo Invernizzi conceptuele en historische benaderingen. Daarmee traceert hij de ontwikkeling van de Christendemocratische ideologie in het denken en schrijven van enkele van haar belangrijkste intellectuele en politieke exponenten, vanaf het midden van de negentiende eeuw tot heden. Daarbij werpt hij licht op een aantal belangrijke hedendaagse kwesties, van de kwestie van de juiste plaats van religie in vermoedelijk ‘seculiere’ liberaal-democratische regimes, tot de normatieve middelen die beschikbaar zijn om een politiek antwoord te geven op de recente opkomst van verre-democratische regimes. rechts populisme.
Langdurige discussie
Het discussiëren over de toekomst van de Christendemocratie is niet echt nieuw. Trouwens ook binnen de sociaaldemocratie kunnen ze d’r iets van. Daar gaat het zelfs zo ver dat ze de uitslag van deze verkiezingen nu maar niet laten onderzoeken door een ‘evaluatiecommissie’. Dat doet het CDA dan nog. Maar de zoektocht naar de toekomst van de Christendemocratie zien we na iedere verkiezingsnederlaag:
- 20 maart 1997: Christen-democratie heeft nog wel degelijk toekomst | Trouw
- 8 augustus 2011: Gemeenschapszin is de kern | Trouw
En nu dus weer…..
Waar staat het CDA voor: Vier beginselen, één appèl
Piet Steenkamp kwam bij de oprichting van het CDA met de filosofie van de vier kernbeginselen van het CDA. Publieke gerechtigheid, gespreide verantwoordelijkheid, solidariteit en rentmeesterschap. CDA’ers kunnen ze dromen. Natuurlijk waren ze vertolkt in de taal van de polder en de kerken van de jaren zestig en zeventig. Het is de uitdaging en de opdracht van het CDA om deze vier steeds opnieuw in de beelden, codes en taal van onze eeuw, onze tijd en leefwerelden tot nieuw leven te wekken. Midden in de tijd van provo’s en vernieuwingen startte ARP, CHU en KVP van onderop een nieuwe beweging: de Christendemocratie.
De vier kernbegrippen zijn de bakens die mensen nodig hebben, die hen op hun trektocht richting wijzen. Het zijn geen op zichzelf staande bakens of abstracte begrippen. Ze komen voort uit het alledaagse leven. Ze zijn aanwezig in de dagelijkse sociale praktijken, in gezinnen, in het vrijwilligerswerk, bij sportclubs, in de maatschappelijk betrokkenheid van bedrijven. En als ze niet aanwezig zijn, dan snakken velen er wel naar. Zoals Aantjes zei: ‘Geen plaats voor christelijke politiek? De wereld hunkert naar christelijke politiek! Een politiek, die spreekt voor wie geen stem hebben; die handelt voor wie geen handen hebben; die een weg baant voor wie geen voeten hebben; die helpt wie geen helper hebben.’
Onderdrukking en onrecht hebben niet het laatste woord. Dat was de hoopvolle boodschap van de founding fathers and mothers van het CDA. Ieder mens, hoe kwetsbaar ook, heeft eeuwigheidswaarde. Armoede en vervreemding hebben niet het laatste woord. Ieder mens telt.
Christendemocratisch denken populair
Iets van dit denken is zichtbaar in het huidige Nederland. Het land waar VVD en D66 met lijsttrekkers die onbekommerd over hun geloof en overtuiging spreken en de middenpositie van het CDA lijken over te nemen. Tegelijk is in de samenleving typisch christendemocratisch denken aanwezig, zoals bij de vorming van coöperaties op het gebied van energie, wonen en zorg. Niet de markt of overheid is hier leidend, maar de potentie van de samenleving zelf. Het CDA is voor mij dan ook de meest Rijnlandse partij en dat spreekt volgens mij veel Nederlanders aan. Mij wel.
Binnen de christendemocratie is de mens geen slachtoffer, zoals populisten en socialisten denken, of krachtig in zichzelf zoals liberalen menen, maar staat zij/hij in verbinding met de ander, vanuit het voorbeeld dat Jezus Christus is. De christendemocratie heeft altijd willen ontsnappen aan het individualisme van het liberalisme, dat vrijheid opvat als vrijblijvendheid, en het socialisme, dat een dominante staat bepleit. Met deze partijen samenwerken moet, maar het CDA moet dat blijven doen vanuit haar eigen sterke filosofie. Chris van Dam schreef het mooi: ‘Als je loskomt van wie je bent, dan duwt de actualiteit je alle kanten op. Tot in de armen van politieke partijen waar we verre van moeten blijven. Uitkijken dus. Wie met de tijdsgeest trouwt, is al gauw weduwnaar. Dus laten we ons laten inspireren door ‘niet bij brood alleen’….!
Meer dan markt en overheid
Marc Janssens schrijft in Trouw: ‘Het paradoxale is echter dat een sterke markt en opdringerige staat vaak samengaan en we vooral in termen van overheid of markt kunnen denken. Het neoliberalisme heeft veel aan de markt overgelaten, maar van de weeromstuit allerlei bestuurlijke controlemechanismen ingezet, omdat het die markt onvoldoende vertrouwt. In de jeugdzorg is zo een bureaucratische moloch ontstaan, waaraan marktpartijen veel verdienen, maar waarbij jongeren tussen wal en schip raken. Ook in onderwijs en zorg zijn bureaucratie en regels norm geworden in plaats van het vertrouwen in de leerkracht en zorgverlener als professional’.
Christendemocratie spreekt me aan
De Christendemocratie spreekt me aan om haar filosofie. Het CDA zou deze filosofie moeten uitdragen. En zich minder moeten bekommeren om politiek die zich richt op de vermeende wensen van het electoraat. Een politieke partij is er niet om de grootste te willen zijn, maar om haar idealen te verwezenlijken. Om die idealen te verwezenlijken ben ik lid van het CDA. Nog een keer Marc Janssens: ‘Gerechtigheid en solidariteit staan onder druk, door bureaucratische overheidsinstellingen, door de roep om het eenzame individu vanuit overheidswege te helpen zijn leven te beëindigen en door de angst voor precedentwerking bij een menswaardig beleid aan de grenzen van Europa. Als het CDA het onrecht niet aanpakt, zal een ander dit gat vullen. Want mensen snakken naar gerechtigheid’.
Ook in Hoogeveen
Zullen we politiek moeten bedrijven die niet per definitie gericht is op het compromis, op het politiek haalbare, op wat we eruit kunnen slepen. Maar ook als het gaat om duurzaamheid, asielzoekers, minima en economie laten zien dat we het eerste artikel van ons Program van Uitgangspunten nog uiterst serieus nemen, namelijk dat het CDA het Bijbels getuigenis van Gods beloften, daden en geboden als van beslissende betekenis voor mens, maatschappij en overheid aanvaardt. Dat is het verhaal van de hoop, van de hoop op een rechtvaardige en zorgzame samenleving. Om nogmaals Chris van Dam te citeren: ‘Dat is het verhaal van het ‘recht doen’ aan mensen’. En dan niet op een paternalistisch of pamperende wijze. Maar vanuit de kracht van de samenleving. Daarom vind ik het ook zo jammer dat bijvoorbeeld in Hoogeveen bij ‘afwegingskader Zonneparken 2’ de verplichte participatie van de lokale bevolking is weggestemd….kortom er is voor geheel het CDA werk genoeg. Ik draag daar graag aan bij. Ik ga er vanuit dat er nog zo’n 30.000 CDA-leden dat willen doen. En dat we kunnen laten zien waar we van Den Haag tot Hoogeveen voor staan. Natuurlijk door woord en daad.
Meer lezen over het program van uitgangspunten:
Program van Uitgangspunten (cda.nl)
Achtergronden CDA op youtube: