Zonnestralen van het NSC, zou heet dit blogje over mijn week en specifiek het bezoek aan het NSC, het National Sustainability Congres 2020. Het was de jubileumeditie en een jaar uitgesteld door corona. Na jaren ‘social enterprise.nl’ te hebben bezocht nu naar de duurzaamheidsdag van het jaar. Schijnt achter de wolken echt de zon?

Inleiding

Deze week kwamen diverse ESG-elementen bij elkaar. ESG staat voor environmental social governance. Het omvat dus zowel milieudoelen als sociale doelen. Als ‘impact-accountant’ ben ik op zoek naar het haakjes voor ons bedrijf. Waar kunnen wij iets betekenen als het gaat om de SDG’s. De SDG’s zijn natuurlijk de Sustainable Development Goals.  U kent dat van het kleurrijke logo van de VN. Uiteindelijk is daarmee het doel van alle ESG-activiteiten vastgesteld.

Zonnestralen

Deze week kwamen er weer meer zonnestralen achter de wolken vandaan. Natuurlijk was het de vorig week ook behoorlijk bewolkt. In grijs heb ik de ESG-tegenvallers ook maar even genoemd. De emoties van voorzitter Alok Sharma blijven…maar de presentatie van de minister Simon Kofe van Tuvalu maakt op mij misschien nog wel meer indruk.

De grijze wolken wil ik in dit blog niet verder behandelen. Het zijn zuchtjes tegenwind in een proces dat niet meer te stoppen is. Maar graag deel ik de zonnestralen. Ik zie op het vlak van ESG voor MKB-bedrijven de eerste zonnestralen door de wolken komen. In dit blogje schrijf ik ze op…de meeste komen toch van de NSC.

Deze week begon in Groningen

Ik was deze week op de promotiedagen voor het bedrijfsleven Noord-Nederland. Je zou kunnen zeggen in het licht van de aankondigingen van de mini-lockdown bijzonder, maar het was er dan ook niet zo druk. Wel had collega-kantoor Harrier een ronde tafel opgezet rondom CSRD & MKB. Sowieso al een actief kantoor, maar Sanne Marissen-Vogel had als marketeer echt haar best gedaan. Midden op de beurs was een ‘greenhouse’ gebouwd en daarin was een meetingplace gerealiseerd om op de 2 beursdagen diverse mensen uit klanten en collegabestand te ontvangen. Helaas leverde het onderwerp slechts 2 accountants op die aanschoven. Daarvan wist één niet precies wat hij kwam doen en daarmee ging het gesprek tussen Harrier, Afier en de aanwezig rabo-bankier. Goed om te doen, maar bracht partijen niet veel. Maar wat ik ‘CSRD-lekkage’ wil noemen is er echt wel. Vanaf 1 januari 2023 moeten 50.000 Europese bedrijven hiermee aan de slag.

Dat bekend niet alleen dat deze bedrijven aan de slag moeten met CO-2-foodprint en vele andere ESG-KPI’s, maar dat zij ook in de keten zullen gaan kijken naar de toeleveranciers. Nu zijn MKB-bedrijven regelmatig toeleverancier van een grote multinational. Dan lekt in mijn ogen de CSRD-regeling door naar ‘onderliggend’ niveau. Het verdient aanbeveling om dan de vraag maar voor te zijn en zelf ook actief gericht te zijn op SDG’s op de inrichting van uw ESG. Hoe bestuurt u in uw bedrijf op duurzaamheids –  en sociale doelen?

Naar het NCS in Hilversum

Omdat veel wilde bellen en wat hoesterig was ging toch maar met mijn CO2-neutrale auto naar Hilversum. En ik was ruim op tijd en kon ook op 300 meter van Gooiland een laadstation vinden. Wel sneu dat de Hilversumse parkeerverordening maar 1 uur parkeren toestond. Dus onder de paneldiscussie om 11 uur ben ik nog ½ uurtje rondgereden om tweede laadpaal te vinden. Helaas…dan maar gewoon in de parkeergarage.

In de rij buiten voor de zijdeur om 9.30 uur (voordeur was door verbouwing niet in gebruik) stond ik naast een vlotte blonde dame van 30 jaar. ‘Waar komt u hier voor vroeg ze belangstellend’. Ik natuurlijk vertellen dat ik een gemotiveerde accountant was en dat ik ‘haakjes’ zocht. Nou dat was ook toevallig zij was ook accountant. Ze werkte bij de Amsterdamse vestiging van een middelgroot/internationaal kantoor (next nine), die nog aan het begin stonden van duurzaamheidsaccountancy …. Toch bijzonder, dacht ik. Dat je bij een congres met zo’n 600 deelnemers al voor de opening naast een collega staat. Later in de zaal kreeg ik al wel door dat er veel meer accountants waren. En voeg je daarbij nog een groep bedrijfseconomie en/of accountancy-studenten, dan kom je wel tot de conclusie dat de koplopers uit de sector wel op pad gaan.

Bij de entree van het toch echt wel zwaar gedateerde gebouw stond (o, wat een contrast) de mooie Lightyear One, de auto op zonne-energie. Of je dan ook een laadprobleem hebt …?

Opmerkelijk

Wat we echt opmerkelijk was, was de afwezigheid van enige corona-maatregelen. Nu lag de gemiddelde leeftijd echt ergens midden 30, maar ook die zijn vrij van risico’s. Na de QR was er helemaal geen enkele maatregel meer. Vreemd als je in een gemeentehuis nog voor iedere stap een mondkapje op moet en als je bij een cursus de zaal helemaal om laat bouwen naar 1,5 meter afstand….nu met 600 man in een aftands gebouw, in de rij voor garderobe, in de rij voor de incheck en bij koffie, lunch iedereen op 20 cm. Ook de zalen waren niet ruim opgezet, je zat gewoon ouderwets schouder aan schouder. Bij de lezing van Auping in een winddicht glazenzaaltje vroeg ik nog op de matras van Auping beter ventileerde dan het zaaltje…bloedheet was het er. Met 50 man in een zweethok gaf me een unheimisch gevoel. Pas toen ik een paar keer hoestte kreeg ik wat makkelijker 1,5 meter ruimte…grapje.

Keynotes

De keynote sprekers waren indrukwekkend. Paul Polman was meer dan stevig. Natuurlijk hoeven we niet meer te spreken apocalyptische beelden, iedereen weet wat opwarming doet, iedereen (?) weet dat Earth Overshootday steeds verder naar voren kruipt. U bent daar in deze zaal als geen ander bewust van, we moeten het nu hebben over ‘hoe gaan we verduurzamen’! Een minutenlange staande ovatie viel hem ten deel. Hij heeft dan natuurlijk ook zijn nek als CEO van Unilever wel uitgestoken en natuurlijk is het één van de koplopers onder de captains of industry.

Daarna kwam de topman van de Rabobank Wiebe Draijer. De op richters van de carbonbank, maar ook de bank die initiatieven overal in de wereldwijde foodindustry financiert. Draijer gaf aan dat 70% van de boeren naar duurzaam zou willen….maar dat je dat per boer op maat moet bekijken….

Auping en andere workshops

Voor de ‘green-lunch’ (vegan natuurlijk) gingen we aan de luisteren naar een mooi verhaal uit de praktijk. Marc (duurzaamheidsmanager van Auping) verteld hoe Auping matrassen ging ophalen en hoe ze probeerden deze nuttig te recyclen. Denk bijvoorbeeld aan judomatten die hiervan gemaakt werden. Na het ‘ophaal-systeem’ probeerde Auping een abonnementssysteem. Mensen krijgen dan automatisch een om ruil van nieuwe en oude matrassen. Alles premium-quality. Toch vond men dat niet genoeg, Auping kwam tot de conclusie dat echt circulariteit toch vooral in het ontwerp en de productie zit. Daarop is nu ingezet en daarmee heeft men een volledig circulair product gemaakt. Wat een een uitspraak was die echt binnen kwam is deze ‘met matrassen uit de Filipijnen kun je niet snel circulair zijn’.

Daarna ging ik naar een sessie over SDG’s in de praktijk van SDG-Nederland met twee bedrijven. Phillips en Raw Paints. De eerste is vrij bekend, de tweede is een duurzaam schilders bedrijf. Robert Metzke van Phillips had weer heel andere uitdagingen dan Willemijn Wortelboer, die met haar schildersbedrijf alles op alles moet zetten om te overleven. Zij constateert veel woorden maar soms maar weinig daden. Mensen die duurzaamheid prediken lieten hun schilderwerk niet door Raw uitvoeren….

Daarna ging ik naar de lezing van Zweedse Frida Emilsson van het Zweedse bedrijf Worldfavor. Zij werken aan platform sustainability platform. Zij gingen van antwoord op de vraag ‘hoe kunnen consumenten snel zien of een bedrijf duurzaam is’ naar de vraag ‘hoe kunnen investors duurzaamheid beoordelen’ en dus hoe kunnen bedrijven laten zien wat zijn doen aan verduurzaming. Belangrijkste uitspraken die me uit deze lezing bij bleven:

en als tweede:

Verduurzaming werkt niet zonder transparantie, dat biedt kansen

Verkiezing MVO-manager

Daarna volgde de verkiezing van de MVO-manager van het jaar. Winnaar daarvan was  Marianne van Keep van Verstegen Spices & Sauces   Zij ontving een bokaal, een prachtig arrangement van het duurzame hotel QO Amsterdam en een unieke circulaire fiets van DutchFiets. Dat laatste is echt gaaf. Die fietsen stonden namelijk ook op het ontmoetingsplein…en komen uit Zwolle (2 studenten van Windesheim hebben deze ontwikkeld).

Marianne van Keep is al meer dan 20 jaar werkzaam bij Verstegen waar ze is begonnen als inkoopmanager. Al snel heeft ze duurzaamheid op de agenda kunnen zetten en sindsdien is haar aandachtsgebied langzaam verschoven. Lange tijd was ze verantwoordelijk voor zowel duurzaamheid als inkoop. Sinds 1 januari jl, is Marianne Chief Sustainability Officer en daarmee volledig actief met het onderwerp duurzaamheid. Ze is verder onder meer voorzitter van de werkgroep Impact van de Sustainable Spice Initiative en lid van de stuurgroep van het IMVO convenant voor de levensmiddelenindustrie.

Maar ik was vooral geïnteresseerd in de kandidaat van PWC, Ineke Haagsma. Het juryrapport is wat algemeen. Ze was op de ‘impact podcast’. Daarin verteld ze over de SDG-aanpak van PwC. Elk jaar kiezen de PWC-ers er 4. Ze werken nu aan SDG’s 5, 9, 10 en 13. De jury waardeerde haar om haar inzet binnen PwC, maar ook haar externe rol wordt geprezen. Ook het meten van duurzaamheid bij klanten is een nieuwe business bij PwC. PwC richt zich overigens op drie niveaus. De eigen organisatie en bij de klanten hadden we al genoemd. Daartussen zit nog het handelen van de mensen van PwC (in zakelijk en privé).  En daarbij wil PwC op alle punten zelf vooroplopen. Alles wat aan klanten wordt geadviseerd wordt eerst bij PwC zelf gedaan! Zelf zijn ze een testcase. De afdeling van Haagsma heeft verschillende van de 7 rollen van de duurzaamheidsafdelingen zoals beschreven in het boek van Carola Wijdoogen. Haagsma waarschuwt voor de tsunami aan werk voor duurzaamheidsadviseurs. En ziet ook veel nieuwe energie vrijkomen, ze wijst op de noodzaak om samen te werken met accountants, technisch specialisten en fiscalisten. Je ziet dat PwC hier een heel volwassen afdeling van heeft gemaakt.

 

Manifest ‘Nieuw Leiderschap voor 2100’  met Ingrid Thijssen

Natuurlijk kennen we Ingrid Thijssen, van Aliander en nu als voorzitter van VNONCW-Nederland. Ze lanceerde ‘Brede Welvaart’ gelijk als thema voor deze ondernemersclub. Voor de leden van VNONCW wil men werken aan de drie pijlers inclusief, duurzaam en economische groei. Bij inclusief is het doel te werken aan gelijke kansen en bij duurzaam aan CO-2-neutraal en circulair. En VNONCW wil er gelijk mee beginnen. Thijssen wijst erop dat de 3O’s (onderwijs, overheid en ondernemers) uniek zijn en dat Nederland daarmee een USP heeft. Daartoe moet wel meer dan de huidige 2% van BNP worden geïnvesteerd in R&D. Thijssen was aanwezig voor een uniek moment de lancering van het manifest van ‘nieuw leiderschap voor 2100’. Nu heb ik aan nieuw leiderschap een beetje een PR-smaak overgehouden sinds maart 2021, maar de doelstelling van deze grote groep onder de naam 2100 zijn wel dusdanig eerbaar dat ik gelijk getekend heb! Op de site geeft 2100 aan was ze zijn: een netwerk van bestuurders die vanuit hun posities streven naar brede welvaart. Dit vraagt om naast financiële waarde ook natuurlijke, sociale en menselijke waarde te creëren. En het vraagt om rekenschap af te leggen naar álle belanghebbenden, inclusief medewerkers, de maatschappij, leveranciers, klanten. Dit geldt voor het heden, maar ook voor de lange termijn: het jaar 2100.

Al met al een historisch moment om (deels) mee te mogen maken, want toen Ingrid Thijssen haar handtekening ging zetten zat ik ergens in Flevoland om te racen voor de gemeenteraad van Hoogeveen. Een (min of meer) brede welvaartgemeente waar ik zelf mag werken aan het in praktijk brengen….

In het wegrijden zag nog ik nog bij de St. Vituskerk rechttegenover Gooiland de bekende kleuren die we in vaticaanstad ook zo veel zagen hangen. Laudato Si moest ik toen denken.  Zorg voor ons gemeenschappelijke huis. Onze aarde. Leve Fransicus. Laudato Si’ – De zorg voor ons gemeenschappelijk huis | Welkom (laudato-si.nl)

Glasgow

Na al deze zonnestralen kwam natuurlijk de matige afsluiting in Glasgow aan het einde van de week het papier zelfs niet gewillig genoeg was. De emotie van voorzitter Alok Sharma was duidelijk zichtbaar. Er is dus nog veel werk te doen. Maar het MKB in Nederland heeft met ondergetekende een nuchter en gedreven pleitbezorger.

En eigenlijk maakt dat allemaal nog minder indruk dan de speech vanuit Tuvalu….1,5% ontwricht levens. Denk je dat het niet zo vaart loopt, bedenk dan dat als het maar voor 10% waar is, wat voor migratiestromen we krijgen vanuit dorre landen rondom de evenaar of vanuit gebieden die we hebben moeten prijs geven aan de zee….

EJK